Kouder kun je het niet krijgen!

Koude Angst van Mads Peder Nordbo is het tweede deel van een serie met in de hoofdrollen journalist Matthew Cave en de Groenlandse Tupaarnaq. Hoewel het door de moeilijke Groenlandse namen even duurt voor je in het verhaal zit, is het -eenmaal warm gelopen- moeilijk het boek weg te leggen. Het ijskoude landschap van Groenland herbergt namelijk heel wat geheimen die het daglicht niet verdragen en die zorgen voor complexe verwikkelingen en bloed… veel bloed. Het resultaat is een ijzingwekkend spannende thriller waarbij een sterke maag en enige koelbloedigheid van de lezer een pré is.

Matthew Cave rouwt nog om het verlies van zijn partner en zijn ongeboren kind wanneer hij een brief van zijn vader Tom krijgt. Hij heeft al twintig jaar niets van hem gehoord of gezien. Nu vraagt zijn vader hem om een ontmoeting. Matthew wil wat meer weten over het verleden en bezoekt de moeder van zijn halfzusje. Deze blijkt nog foto’s te hebben van vroeger en herinnert zich de naam van een ex-collega van zijn vader. Matthew brengt een bezoek aan deze man en hoort niet veel goeds over zijn vader die in 1990 betrokken was bij geheime experimenten die niet goed afliepen. Ondertussen wordt zijn zusje ontvoerd. En er vallen doden, veel doden. Matthew en zijn vriendin Tupaarnaq zetten alles op alles om zijn zusje te redden en de vele mysteries te ontraadselen.

Wanneer je het eerste deel niet hebt gelezen is het best lastig om erin te komen. Dat ligt voornamelijk aan de Groenlandse benamingen van plaatsen en mensen. Ook worden veel mensen geïntroduceerd die al in voorganger Meisje zonder Huid hun opwachting maakten. Het is daarom aan te raden om deze eerst tot je te nemen zodat je minder hoeft te ‘leren’ in het begin. Toch is het geen vereiste om deel 1 eerst te lezen want de schrijver legt in Koude Angst voldoende uit wat vooraf ging zodat je van het verhaal zelf niks mist.

Als je vanaf de top van de Ukkusissat over het ijs naar Ittoqqortoormiit keek, zag je 1500 km ijs. Verder niets. Leegte. Alleen een kilometersdikke deken van ijs, nog groter dan Frankrijk

Het taalgebruik is goed te volgen. De zinnen zijn kort tot middellang en de woorden zijn over het algemeen eenvoudig. De korte zinnen versterken het gevoel van actie en daarmee de spanning. Toch weet de schrijver de stilte en de kou van het landschap en de rauwheid van het Groenlandse leven beeldend weer te geven. Het soms staccato-achtig overkomende taalgebruik past goed bij de afgebeten kou, het ruige landschap en de begane gruwelijkheden.

De personages in Koude Angst hebben te maken met drugs, geweld en seksueel misbruik. Dat is niet alleen aan de fantasie van de schrijver ontsproten maar een daadwerkelijk gegeven voor de inwoners van Groenland. De werkeloosheidscijfers zijn er hoog en er is sprake van sociale problematiek waardoor de inwoners financieel grotendeels afhankelijk zijn van Denemarken. Nu de klimaatverandering een feit is komen de mineralen die in de bodem zitten bovendrijven en neemt in Groenland de roep naar onafhankelijkheid toe. Er zijn echter meer kapers op de kust zoals wij weten. Zowel China als de VS azen op de mineralen die nu winbaar worden en Denemarken zal zijn land niet zomaar afstaan. Een poging van president Trump om Groenland te kopen is door de Deense regering onlangs afgeslagen. En een onafhankelijk Groenland is militair kwetsbaar en dus een bron van potentiële conflicten.
Mads Peder Nordbo brengt al deze elementen samen. Het plot is dan ook niet eenvoudig. Er zijn veel verwikkelingen en plotwendingen en door de geopolitieke belangen heeft het verhaal veel weg van een spionagethriller.

Als zo’n klootzak je van binnen kapotmaakt met zijn pik; als je het uitschreeuwt van de pijn en wordt geslagen omdat je je mond moet houden; als hij je nog een keer verkracht, terwijl het bloed uit je stroomt….dan raak je het vermogen kwijt om een leven te leiden als ieder ander

De hoofdpersonen komen levensecht en geloofwaardig over. Hun onderliggende drijfveren en hun emoties worden voldoende beschreven. Ze zijn stuk voor stuk goed opgebouwd maar blijven desondanks op enige afstand. Vooral Tupaarnaq komt afstandelijk over op een enkele uitbarsting na. Dit past wel bij de introverte karakters in Scandinavische thrillers waarbij de personages geen woord te veel zeggen.

Hoewel het verhaal slechts in een tijdbestek van enkele weken plaats vindt lijkt het tempo in het begin niet hoog te liggen. Dat komt doordat we door middel van flashbacks ervaren wat er in 1990 met Matthew’s vader gebeurde. In dit geval vertragen de flashbacks het verhaal en lijkt het allemaal veel meer tijd in beslag te nemen dan in werkelijkheid. Tegen het eind wordt het tempo evenwel steeds hoger en neemt de spanning toe. De twee verhaallijnen komen uiteindelijk in een spannende apotheose samen en het einde is onverwacht. Toch blijven er enkele losse eindjes bestaan die een opmaat kunnen vormen voor een derde deel.

Koude Angst van Mads Peder Nordbo is rauw en schuurt tegen de randen van het menselijk bestaan. Na een wat traag begin sleept het je genadeloos mee naar een boeiend en bruut einde. Kouder kun je het niet krijgen.