Wat een sterk begin!

Vanaf het eerste hoofdstuk begint het verhaal aan alle kanten aan je te trekken. Er wordt meteen een sfeer gecreëerd waaruit je niet meer weet te ontsnappen.

Je zult als baby maar door je moeder zijn aangedragen als proefpersoon….
Dat is wat de moeder van Daniel deed samen met tal van andere ouders. Alle kinderen werden gevolgd tijdens het opgroeien in de daaropvolgende jaren. Echter, eenmaal volwassen, eist ‘het systeem’, de Omega Corporatie, hen weer op. Er dient ‘geoogst’ te worden. Een voor een verdwijnen de geregistreerde proefpersonen. Voor Daniel begint een zoektocht, niet alleen naar zijn verleden, maar ook naar zijn inmiddels verdwenen vriendin. Ondertussen komt hij erachter dat hij destijds niet de enige baby was waarop medische experimenten werden uitgevoerd. Een zoektocht vol gevaren, die ieders voorstellingsvermogen te boven zal gaan. De klok begint te tikken.

De titel ‘Het eindigt met jouw dood’ doet al meteen vermoeden, dat niet iedereen het gaat overleven. De foto op de cover beeld iets van een DNA-streng uit, wat duidt op het medische aspect in het boek. Vrij in het begin zal blijken waarom de auteur deze goedbijpassende titel en cover koos.

Het is een vlot geschreven en goed overzichtelijk verhaal. Er spelen meerdere personen een belangrijke rol, maar omdat ieder personage zijn eigen hoofdstukken krijgt, is dat makkelijk uiteen te houden. Gedurende het lezen worden de onderlinge connecties steeds wat duidelijker, maar worden tegelijkertijd de mysteries waarmee iedereen omringd is, ook wel steeds groter.

Personages zijn heel sterk neergezet, de karakters zijn uitermate goed uitgewerkt. The good men versus the bad guy. De goedaardige proberen hun vege lijf te redden en moeten soms hartverscheurende beslissingen nemen. De slechteriken jagen hen op, liegen, bedriegen en smeden complotten. Zo kruipt ieder personage afzonderlijk steeds iets meer onder je huid. Karakters 'you love to hate.'


Het verhaal is beeldend en realistisch geschreven, het zou zomaar morgen in de krant kunnen staan als een jarenlang gebleven geheim dat nu pas ontdekt wordt. De soms gruwelijke details zorgen ervoor dat de emoties hoog op kunnen lopen. Wees gewaarschuwd, het verhaal is niet voor tere zieltjes.

Alexander Olbrechts stopt hart en ziel in ieder boek, vaak voegt hij, heel subtiel, ook iets eigens toe. Zo ook weer in dit verhaal. Zo nu en dan laat hij zichzelf in de personages terugzien. Iets van zijn medische achtergrond of iets wat hij zelf meemaakte. En natuurlijk zijn kat Louis, die in alle boeken wel een keer ergens opduikt als figurant. Hoewel een sterke thriller, vinden we er ook hier en daar zeer gevatte humor tussendoor. Iets wat we ook aan het karakter van de auteur kunnen toeschrijven. Wie hem iets persoonlijker kent, zal dit alles zeker herkennen.

Heerlijk leesvoer, met af en toe wat Vlaams in het doen en laten van de personages, en hier en daar ook wat Engelse uitdrukkingen, maar dat past ook wel bij het verhaal in dit geval.

Ik heb het graag gelezen, even als Alexander’s voorgaande boek Gevlinderd en de novelle De puzzelaar. Verder schreef hij nog het kortverhaal De tantalusmoorden in de bundel Fatale ontmoetingen.


Alexander, je hebt een ietwat aparte schrijfstijl, welke je niet vaak ziet. Beschouw het als een compliment. Ik hoop dat je dit weet vast te houden in volgende boeken! Het zou je persoonlijke handtekening zijn.