Verrassende invalshoek!

Pieter Steinz heeft in dit essay (boekenweekessay van 2015) de wereldliteratuur eens op een andere manier bekeken: vanuit de waanzin. En ook de indeling is origineel: we krijgen een "rondleiding" door het dolhuis, gesticht, inrichting, kies maar uit: in "de ingang" beschrijft Pieter in het kort de geschiedenis van de zorg voor krankzinnigen, dan volgen "de zaal van de dolhuizen, toen en nu", "de zaal van de gestoorde personages", "de afdeling voor gestoorde schrijvers", "de psychiaterkamer" en tenslotte de uitgang. Bij elk hoofdstuk geeft hij een korte omschrijving van boeken die daarbij horen. We lezen over geweldige dichters/schrijvers die niettemin geestelijk gestoord waren, leden aan depressies, aan manische depressiviteit etc., over boeken die spelen in vroegere gestichten (leken op gevangenissen) met vreselijke behandelmethodes, sadistische bewakers, over schrijvers die boeken hebben geschreven over hun eigen belevenissen maar, naar achteraf bleek uit onderzoek, gewoon verzonnen hebben. Over de veranderingen in de psychiatrie, over boeken die geschreven zijn vanuit een geestelijk gestoorde patiënt. Een apart hoofdstuk is voor de psychiater in de literatuur, ook interessant om te lezen, dit beëindigt Pieter met een gedicht van Annie M. G. Schmidt: "wij staan met Freud op en we gaan met Freud naar bed." En de uitgang? Ja, we mogen weer naar buiten maar Pieter legt uit dat het merendeel van de boeken wel links hebben naar geestelijke gestoordheid in brede zin: "en zie, alleen de boeken van Jane Austen scoren laag op de waanzinmeter." Zeker een originele kijk op de literatuur en daarom echt het lezen waard.