Subliem!

De Kuil - Laura van der Haar

Voor de recensiesite Leeskost las ik “Loslopen” van Laura en ik was meteen verkocht. Als recensente koop ik zelden boeken, omdat ik ze gratis krijg toebedeeld en een mens heeft maar zoveel tijd.

Als grote fan van Laura’s schrijfstijl las ik De Kuil op eigen conto; dit is dus géén recensie, maar mijn mening.

Vanaf het begin werd ik de belevingswereld van Lennart en Kasja ingezogen. Van der Haar verstaat de woordkunst om de lezer te laten ervaren, voelen, ruiken en proeven. Ze beschrijft – zonder beschrijvend te schrijven – voortreffelijk de ergerlijke gewoonte van de menselijke geest om zich te fixeren op zijpaden wanneer een schrijnende gebeurtenis onbevattelijk is. Om niet bezig te zijn met haar strandende relatie raakt Kasja geobsedeerd door het verlangen naar haar minnaar. Lennarts obsessie ligt in het vinden van een mogelijke dader voor het dramatische ongeluk van zijn zusje.

De aardkundige kennis van Laura van der Haar is uitermate knap verweven in dit prachtig geschreven verhaal. Bepaalde zinderende fragmenten waar de “natuur” als bedreigend personage wordt neergezet, ervaarde ik als zeer onheilspellend. De mens is grotendeels van de tijd bezig “de aarde” als natuurlijke vijand in te tomen. Een bijna ondoenlijke taak. Even werd ik zelfs ‘bang’ voor mijn eigen tuin, waar ik regelmatig de strijd tegen onkruid en ongedierte verlies.
Het einde is subliem. De balans tussen geven en nemen wordt hersteld.

Een prachtig en briljant verhaal!

Laura van der Haar (1982) is de auteur van onder meer de romans Het wolfgetal (2018) en Een week of vier (2020, longlist Libris Literatuur Prijs), de vrolijke essaybundel Loslopen (2019) en het historische non-fictieboek Rooswijk 1740 (2021). Ze debuteerde met de dichtbundel Bodemdrang (2014) nadat ze het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam won. Van der Haar heeft een achtergrond als archeologe, maakte de podcast Het Volkskrantgeluid en schreef satirische stukken voor De Speld. De kuil is haar eerste roman bij De Bezige Bij.