Prachtig!!!

In dit boek volg je Iris, de tweelingzus van Roos. Samen met haar had ze een wereldreis gepland. Als ze in Costa Rica zijn, wordt Iris ineens ziek. Zo ziek dat ze zelfs in een coma belandt. Ze komt hieruit, maar als ze wakker wordt, hoort ze niks. Sindsdien gaat ze door het leven met een CI, een cochleair implantaat.

Iris kan hier niet mee omgaan. Ze voelt zich gehandicapt, anders dan anderen en ze is boos. Heel boos. En dan voornamelijk op haar zus waar ze ook nog eens mee samenwoont. Dat ‘gesorry’ en moederen van haar komt haar de neus uit. Het gaat goed met Iris. Super goed zelfs. Zo goed dat haar kleding te wijd gaat zitten, de afwas zich opstapelt en ze haar vrienden verwaarloosd.

‘Iris, het klinkt hard, maar weet je? Je bent dan wel niet doodgegaan, maar echt leven doe je momenteel ook niet. Niet echt.’

Als haar ouders zich er dan ook nog eens mee gaan bemoeien en voorzichtig voorstellen om naar een psych te gaan, barst de bom. Op het moment dat ze Roos aan het helpen zijn met de verhuizing om bij haar vriend in te trekken, ontstaat er een ruzie die alles kapotmaakt.

Op werkgebied wil het ook allemaal niet vlotten. Ze heeft een superleuk project lopen. Voor de boekenserie ‘Monster Mama’ mag ze illustraties maken, maar het contact met de auteur, ene ‘Boris Aslan’ verloopt stroef. Het is allemaal niet goed wat ze maakt en ze blijft haar tekeningen maar aanpassen. Voor wie? Want ze kent die beste man niet eens die veilig onder een pseudoniem schrijft. In de mails naar hem toe kan ze haar boosheid kwijt. Steken onder water vliegen over en weer, een flinke dosis sarcasme en een vleugje geflirt…

And that’s where the magic begins.
Wat een prachtig boek is dit. Als ik zeg dat ik mijn vriend heb verwaarloosd evenals mijn nachtrust tijdens het lezen van dit boek, druk ik het nog zacht uit. Ik wilde meer en meer en meer. Het is prachtig om te lezen hoe er zo’n speciale band ontstaat en hoe ze elkaar helpen met de strubbelingen in het leven. Dit boek staat voor mij voor verbinding, acceptatie en je angsten aangaan. Een zin die ik zo treffend vond: ik kan moeilijke dingen. Dat zei mijn therapeut ook tegen mij en soms hebben we dat liefdevolle zetje gewoon even nodig.