Wintertranen

Ik zal eerlijk zeggen dat ik het een beetje spannend vond om het vervolg op ‘Mijn hele leven lang’ te gaan lezen. Het verhaal was afgerond, je weet hoe het eindigt, dat voelt veilig en goed, maar dan komt er iets tussen, namelijk: het leven. Zoals bij een ieder van ons. Hoe graag ik ook zou willen dat er soms eens wat minder hobbels in de weg zitten: ze zijn er en je zult ermee moeten dealen.
Daar ligt in deze novelle de focus op. Hartverscheurend, rauw en emotioneel. Dat somt de rollercoaster denk ik wel op die ik zojuist heb gelezen. In ‘Wintertranen’ lees je zowel vanuit Lynn als Stephan, iets dat ik altijd als prettig ervaar. Zo kom je nog dichterbij de karakters en voel je onderhand wat zij door moeten gaan.
Het is nu echt tijd om van deze prachtige mensen afscheid te nemen. Aan de ene kant fijn omdat dit boek dichtbij een stukje van mij kwam dat ik liever achter me laat. Misschien ook goed om daar eens mee geconfronteerd te worden en dan in de veilige handen van Emma Anna die alles op een respectvolle wijze brengt.