Pijnlijk goed!

In ‘Painful truths’ volgen we April en Ivan. April heeft een heel naar verleden achter zich gelaten en is met haar ouders een aantal jaar geleden vertrokken naar Amerika om een nieuw bestaan op te bouwen. Verplicht weliswaar. Wat er in haar geboorteland heeft plaatsgevonden, achtervolgt haar, blijkbaar, nog steeds. Ze moet zich een slag in de rondte werken om aan het eind van de maand de rekeningen te kunnen betalen en met 3 banen weet ze dat voor elkaar te krijgen. Totdat één van haar werkgevers haar moet laten gaan en ze dringend op zoek is naar nieuw werk. Dat vindt ze bij een ander hotel in de stad dat door niemand minder wordt gerund dan… Jullie voelen hem misschien al aankomen: Ivan
Een harde zakenman wie getekend is voor het leven. Zowel lichamelijk, als in zijn ziel. Gebeurtenissen uit het verleden dreigen hem in te halen en hij heeft nog maar één manier om die kwelgeesten in zijn hoofd te stillen: hij grijpt naar het ‘witte poeder’. Zo lijkt hij enigszins de dagen te kunnen hanteren, maar als het verleden zo aan je knaagt, houdt je dat niet lang vol.

Iedereen die mijn pad kruist ziet waarschijnlijk iemand die altijd zelfverzekerd overkomt, maar vanbinnen kolkt een tornado aan donkere gedachten. - Ivan

Tijdens een paniekaanval is daar niemand minder dan April die hem hier doorheen loodst. Ze blijft bij hem, oordeelt niet, maar leert zo wel een hele andere kant van hem kennen.

Ze is iemand die gezien moet worden, iemand die het licht in het leven van velen is. Een licht dat nooit mag doven.

Deze twee hebben echt een plekje in mijn hart. Beiden dragen ze een rugzakje met flink wat bagage, maar desondanks zijn ze zo sterk en vechten ze voor wat hen lief is.

Mijn hart smelt doordat hij mijn behoeften duidelijk boven die van hemzelf stelt. - April