Zo voelt het dus om beter te worden

Voor ik je laat gaan van Kennedy Ryan is met zijn +400 pagina's alvast een dikke feelgood roman. Wanneer het oer-koppel Yasmen en Josiah op heel korte termijn 2 zware verliezen lijden, verliezen ze ook elkaar.

We vallen in het verhaal wanneer ze reeds uit elkaar zijn. Het verhaal start uit het oogpunt van Yasmen waardoor je begrip krijgt voor wat er door haar heen ging en waarom ze niet meer samen kon zijn met Josiah. Wanneer we ook Josiah beter leren kennen, vallen de puzzelstukjes meer in elkaar. Deschrijfstijl is op sommige momenten bijna poetisch, vooral als Josiah en Yasmen hun eigen gevoelens overdenken. Ze verwerken ieder afzonderlijk hun verlies, beslissingen en het trauma. "Er is een tijd geweest waarin ik nu regelrecht de afgrond in gevallen zou zijn, stikkend in mijn paniek, en me door mijn demonen zou hebben laten wegjagen uit dit pand dat me zo lief is."

Er komen echt zware thema's aan bod en deze zijn ook rauw maar realistisch gebracht. Je wordt meegesleurd in het verhaal en voelt de jaloezie van Yasmen, het hartverscheurende verdriet wanneer de kinderkamer onherroepelijk veranderd, het schuldgevoel naar de kinderen toe, de hevige lust en aantrekking tussen Yasmen en Josiah - verhinderd door de acute en langdurige pijn. Het is een verhaal van vallen en opstaan, met heel mooie momenten.

Wat me zelf het meeste is bijgebleven is het belang van communicatie, dit met vrienden, familie, je psycholoog maar vooral open, eerlijke, pijnlijke communicatie met je partner. Het is een feelgood, zonder dat ik spoil - maar het is een rollercoaster van emoties!

"Uit alle macht lief te hebben en mezelf te vergeven als dat niet genoeg is"
"Dit is niet het zorgeloze meidenavondje dat we voor ogen hadden, maar een avond waarop we elkaar onze grootste angsten toevertrouwen en dingen aan het licht brengen die we verborgen in het donker."