Klein maar fijn!

Als je dít boekje niet op één dag uit krijgt, dan weet ik het ook niet meer ;)
Het is een kléín boek, echt klein formaat, maar op de een of andere manier werkt dat gewoon. Meestal heb ik daar een hekel aan, maar hier heeft het iets schattigs. (Ik had trouwens nooit gedacht dat ik 'het formaat van een boek' en 'schattig' ooit in één zin zou gebruiken.) Bovendien moet je dit als die hard-fan gelezen hebben, natuurlijk, aangezien dit speciaal geschreven is voor de Nederlandse en Vlaamse fans. Ondertussen is in het Engels online en als extra bij een Broederband-verhaal verkrijgbaar, blijkbaar, maar verder geraakt de Angelsaksische wereld er nergens aan. 't Is dus nog steeds zo goed als exclusief voor ons. Hehehe.
Het is ook opvallend dat ze bij deze uitgave (hardcover, trouwens!) ervoor kozen om de belettering, de maan én - jawel! - de ogen van de poema met zo'n glimmend laagje te accentueren. Leuk detail! Sommige mensen vinden het waarschijnlijk idioot dat ik daarover begin, maar voor mij maken zulke dingen echt een verschil, ik vind dit geweldig.
De vertaling is niet van Corneille, die alle andere boeken van De Grijze Jager vertaald heeft, maar van Scheffer, die Broederband vertaald heeft. Het verschil is nauwelijks te merken, hier, behalve één klein dingetje: waar in alle andere boeken Evanlyn en Maddie een slinger gebruiken, is dat hier opeens een katapult. Dus da's een kleine misser - ook bij de redactie - maar hé, daar doen we niet lastig over. Het heeft mij ook drie keer lezen gekost voor ik het doorhad.
Het verhaal op zich is ook nog lekker spannend, zelfs in maar een tachtigtal bladzijdes. Jammer dat Will maar héél even aan bod komt, maar de conversaties tussen hem en Maddie zijn geweldig. Net als het feit dat Maddie nu ook één wenkbrauw omhoog kan trekken.
Bovendien bracht deze novelle voor alle trouwe fans goed nieuws, omdat achteraan in het interview staat dat er nog twee boeken zouden volgen.
9/10