Een hele verbetering tegenover Boek 5

In dit deel worden de eerste vier delen samengebracht. Het leven van de samoerai en dat van de ninja worden samengevoegd en gemengd tot een sterk geheel, en het is heel aangenaam om lezen hoe dit gedaan is. Het verhaal doet wat denken aan De Grijze Jager, en dan vooral aan een soort mix van De Dragers van het Eikenblad (Boek 4) en Het Beleg van Macindaw (Boek 6). Er zitten elementen in dit boek dat aan beide boeken doen denken.
Ook hier worden een paar van de aangenaamste personages uit de reeks geïntroduceerd - al zien we ze helaas nooit meer terug - zoals Hayato en Neko, en tegelijkertijd komen er een aantal oude bekenden terug, zowel uit het begin van de reeks - Sabuto en Yori - als verderdoor: Miyuki. Ik zal mijn ge-fangirl grotendeels voor mezelf houden en er niet te diep op in gaan, al wil ik toch nog even zeggen wat een knappe toevoeging ze ook hier weer is. Elke scène waar zij in komt is gewoon geweldig. Absoluut een fictief persoon om verliefd op te worden.
Dit boek heeft minder van die ruwe overgangen bij hoofdstukken dan anders. Dat is ook wel een welkome afwisseling en zorgt - bij mij dan toch - voor een veel betere leeservaring. Soms erger ik me daar echt aan, maar in dit deel zijn er echt maar een paar gevallen waar Bradford het weer flikt. Hoera!
Wat me ook wel meer aanspreekt tegenover het begin van de reeks, is de kortere periode waarop de verhalen zich nu afspelen. De eerste drie boeken speelden zich min of meer altijd over een volledig jaar af, maar sinds het begin van Boek 4 is er nu nog geen half jaar verstreken. Vroeger zaten er dikwijls sprongen van meerdere weken, een maand of zelfs een paar maanden in één boek, maar dat is nu niet meer mogelijk. Soms werkte dat een beetje verwarrend, en dat is nu ook totaal niet meer aan de orde. Bovendien blijft het verhaal, en dus de spanning, opbouwen doorheen het hele boek omdat je rechtstreeks naar een climax toewerkt.
8,2/10