Feelgood met een diepere laag

Caro heeft het niet altijd makkelijk gehad, maar heeft uiteindelijk haar draai gevonden. Ze runt samen met haar vader een piepklein hotelletje met een kunst winkeltje erbij. Ondertussen schrijft Caro boeken en is ze daar heel succesvol mee. Maar ze heeft altijd onder pseudoniem -Sophie van Assem- geschreven en niemand weet dat het Caro is en dat wil ze om verschillende redenen zo houden. Toch wil haar uitgeverij dat ze toch uit de schaduw treedt en signeersessie's gaat geven. De vader van Caro bedenkt een oplossing waardoor Caro buiten beeld blijft en dit lijkt perfect te gaan werken, maar er is een journalist, Jesse, wel heel erg nieuwsgierig naar Sophie van Assem en hij wil dolgraag met een goed verhaal voor de dag komen. Dus hij gaat op onderzoek. Tegelijkertijd gebeuren er in het hotel ook diverse ongunstige dingen waardoor de toekomst van hun geliefde hotel niet meer zeker is. Caro haar leventje lijkt als een kaartenhuis ineen te zakken.

Het boek begint met een proloog waar je direct nieuwsgierig naar wordt, maar je hebt eigenlijk nog geen idee waar het in het verhaal past. Vervolgens leren we Caro kennen en lezen we over haar in het nu, maar is ze af en toe ook over het verleden aan het mijmeren zodat je het ontstaan van het boetiek hotel ook een beetje mee krijgt. Je komt er al gauw achter dat Caro niet zo'n leuke schooltijd heeft gehad en dat loopt als rode draad door het boek. Ook is haar iets ernstigs overkomen, maar het fijne ervan wordt pas aan het einde prijsgeven zodat je de hele nieuwsgierig blijft. Het verhaal leest zeer prettig maar het duurde bij mij wel even voor het kwartje viel met de schuin gedrukte tekst, de namen verwarde mij, maar uiteindelijk begon er een lampje te branden. Als je het boek nog niet gelezen hebt vraag je je waarschijnlijk af; waar heeft ze het over? Maar dat zal je het boek zelf moeten gaan lezen, want ik wil niet teveel verklappen. Ik had wel graag gezien dat Jesse zijn verhaal wat meer uitgediept mocht worden. Hij heeft een zusje, maar ik had heel graag meer over haar gelezen. En het einde ging wat snel, Jesse ging vrij snel overstag om Caro te beschermen en het was ook vrij snel een setje, dat had van mij ook iets meer verdiept mogen worden, maar al met al heb ik genoten, maar ook gegruweld van dit boek. Hoe gemeen kinderen kunnen zijn om iemand te bombarderen tot pispaal en daar ook volgers in mee te krijgen. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik niet ben gepest vroeger en ik kan me ook niet voorstellen wat een impact het op je leven heeft. Maar ik heb er wel een beeld bij en het lijkt me afschuwelijk. Er blijven altijd onzichtbare littekens achter waar een anders soms geen weet van heeft. Goed dat Tamara dit onder de aandacht brengt.