Leerzaam

Ik ben resoluut tegen smaakmakers, e-nummers, conserveermiddelen enz maar ik heb dit boek gelezen om het eens in een andere invalshoek te zien.
De auteur Rosanne Hertzberger is microbioloog en wil mensen laten inzien dat de voedseltechnologie veel goeds bijbrengt en de mensheid een grote dienst bewijst.
Ik ga zeker akkoord met haar dat de voedseltechnologie veel heeft bijgebracht aan de voedselveiligheid. De nieuwe kookgoeroe's willen iedereen aan het wecken brengen, jams en chutneys laten maken,maar het onbreekt ons aan kennis om die veilig langdurig te bewaren. Daarom de bewaarmiddelen in voedsel om de gevaarlijke bacteriën en infecties te vermijden.
Tot daar allemaal goed en wel,maar Rosanne Hertzberger bekritiseert ook de chefs zoals Jamie Oliver die de obesitasepidemie wijten aan bewerkt voedsel. Volgens Hertzberger gaat het obesitasprobleem niet weg door weer meer te koken en weer "echt voedsel" te eten. (=voedsel dat grootmoeder zou herkennen).
Daar ga ik niet mee akkoord; ik ben ervan overtuigd dat door weer meer te koken, dat mensen gezonder gaan eten. De auteur brengt daar tegenin dat de positie van de vrouw weer achteruit gaat als ze weer uren in de keuken achter het fornuis moet staan.
Ook over 'vers' en natuurlijk voedsel bestaan veel misverstanden volgens Hertzberger; ze geeft aan dat lokaal telen vaak milieubelastender is dan transporteren uit verdere streken.
In het boek wordt ook verder de onzin van het paleo-dieet/ levenswijze en andere fabels uit de doeken gedaan.

Na het lezen van dit boek kom ik zelf ter conclusie dat voedseltechnologie de mensheid ten goede komt, vooral inzake voedselveiligheid, maar ik blijf bij mijn standpunt dat zelfgemaakte maaltijden de basis zijn van onze gezondheid. Dat hoeft niet met groentensapjes of powerfoods maar met een eenvoudige, met liefde bereide maaltijd.
Mij heeft ze niet overtuigd maar ik ga wel in het vervolg niet meer tilt slaan als ik eens een diepvriespizza eet...