rauw en pijnlijk tot op het bot

Het is niet alleen de avond dat ongemak brengt, het hele boek is ongemakkelijk, zeer ongemakkelijk zelfs. Het is een schrijnend verhaal over een gezin dat desintegreert na de dood van het oudste kind. De wijze waarop elk lid van het gezin, zowel ouders als de jonge kinderen, met het verlies worstelt wordt in heldere bewoordingen, bijna poëtisch, vol symboliek en met mooie, soms verrassende, metaforen beschreven. En tegelijkertijd is het rauw en pijnlijk tot op het bot.

Het schrijftalent van deze auteur is onmiskenbaar en wij zullen ongetwijfeld nog veel van haar horen. Maar ik hoop dat zij haar prachtige schrijfstijl ook zal aanwenden om andere verhalen te vertellen dan zo’n grimmig, beklemmend verhaal als in dit boek. Dan zal haar schrijfstijl meer in harmonie kunnen zijn met het verhaal en zal ik haar boeken met plezier lezen. Nu contrasteert haar prachtige poëtische schrijfstijl zodanig met de verstikkende sfeer waarin het gezin leeft en met het akelig gedrag van sommige gezinsleden, dat het sterke gevoelens van machteloosheid en onbehagen oproept dat niet verdwijnt met het sluiten van het boek. Een kunststukje van de auteur natuurlijk, dat zij tot zoiets in staat is, en een verhaal dat ongetwijfeld verdient om te worden verteld. Maar het is niet een boek dat ik graag heb gelezen of een boek dat ik zomaar aan iemand zou aanraden.
Als de auteur alleen maar dit soort verhalen schrijft, dan is dit het laatste boek dat ik van haar heb gelezen.