Wat een bizar verhaal

In huize Koukleum worden waargebeurde verhalen altijd met veel plezier gelezen. Dus toen we zagen dat dit nieuwe boek zou verschijnen en gelezen hadden waar het boek over ging, wist ik dat ik dit boek wilde lezen.

Zijn stiefvader bracht Jan als klein kind in aanraking met een gemeenschap die op een extreme manier de antroposofische leer aanhangt. Jan zat, voor zijn gevoel opgesloten, maar als hij wat ouder wordt, wordt hij door zijn stiefvader ook daadwerkelijk weggestopt. Eerst tussen psychiatrische patiënten en daarna tussen verstandelijk beperkte mensen. De gemeenschap kijkt op een andere manier naar de wereld. TV, computers en cola zijn allemaal verboden dingen en als hij een voetbal krijgt van zijn biologische vader, dan wordt deze voor zijn ogen lek geprikt omdat hij dan tegen de aarde zou schoppen. Het verhaal is zo bizar dat, als het een fictief verhaal geweest zou zijn, je al snel gezegd had dat het te vreemd is. Dit verhaal bewijst opnieuw dat de waarheid vaak nog erger is dan een fictief verhaal. Ook als Jan al jaren uit elkaar is met de moeder van zijn kinderen en afstand genomen heeft van de antroposofische gemeenschap wordt hij nog regelmatig lastig gevallen, waardoor zijn werk een aantal keer in gevaar komt, maar zijn werkgever, de politie, gelooft gelukkig in hem.

Wat mij tijdens het lezen vooral op valt is hoe positief Jan toch blijft ondanks de heftige dingen die hij meegemaakt heeft. Jan probeert de dingen toch om te zetten in positiviteit en dat laat duidelijk zien dat je van iedere heftige situatie iets kunt leren. Een boek wat echt gelezen moet worden.

Dit boek ontvingen wij van Growing Stories in ruil voor een recensie. Dit beïnvloedt onze mening niet.