Lezersrecensie
Omgaan met oorlogstrauma is nog nooit zo goed beschreven als in dit boek
In het derde deel van de Landgoed Rosaville serie, beleven we nu Rosaville in de tijd na de Tweede Wereldoorlog. Het is 1946 en Alix Rokebrand is wanhopig op zoek naar een koper voor Rosaville. Op dit landgoed heeft ze te veel nare dingen meegemaakt, dus ze had het nooit willen hebben. Daarbij is ze alleen op het immense landgoed: haar moeder is overleden, haar broer woont in Canada en haar vader zit in een interneringskamp. Op een dag komt Christiaan, een vriend van vroeger, bij haar langs. Hij vertelt dat er geruchten gaan over een oorlogsschat in de ijskelder op het landgoed. In de ijskelder doen ze een vondst waarmee de zoektocht naar antwoorden hen terug werpt naar de oorlogsjaren. Alix en Christiaan hebben die tijd anders beleefd en ze hebben daar allebei littekens aan overgehouden.
Karin Quint beschrijft op een heel goede manier hoe je de oorlog op verschillende manieren kan beleven. Ze laat een dochter van een NSB-er zien, de NSB-er in een interneringskamp, een verzetsman die ondergedoken zat en ook mensen die door een bombardement alles zijn kwijtgeraakt. Wat ze vooral mooi beschrijft (maar eigenlijk meer ‘laat zien’) is hoe je omgaat met een trauma en op welke manier je zou kunnen helen. Dat vind ik erg knap gedaan aan de hand van de foto die gemaakt wordt aan het begin van het boek.
Was dit boek feelgood? Nee, wat mij betreft niet helemaal. Dit boek heeft behoorlijk zware thema’s zoals hierboven beschreven. Gelukkig is er, als je verder in het boek komt, ook meer ruimte voor vrolijkheid waardoor het leven van Alix weer glans krijgt.
Wat ik erg leuk vind, is dat Quint personages uit boek 2 laat terugkomen in dit boek. Dat maakt het dat de serie zelf meer diepgang krijgt en je ook leert hoe het met die mensen gaat. Dit mist erg vaak in boeken en ik ben blij dat Karin Quint hier aandacht aan besteed.
Ik heb nu alle delen van de Rosavilleserie gelezen. Ik ga later nog een post maken waarin ik de hele serie review. Voor nu wil ik alleen nog kwijt dat ik erg graag nog een boek zou willen lezen wat zich afspeelt tussen 1947 en nu, bijvoorbeeld over de oma uit het eerste boek. En ik zou graag nog een boek willen lezen over de tijd tussen het tweede boek (1903) en dit boek, bijvoorbeeld over de neef uit boek 2.
Karin Quint beschrijft op een heel goede manier hoe je de oorlog op verschillende manieren kan beleven. Ze laat een dochter van een NSB-er zien, de NSB-er in een interneringskamp, een verzetsman die ondergedoken zat en ook mensen die door een bombardement alles zijn kwijtgeraakt. Wat ze vooral mooi beschrijft (maar eigenlijk meer ‘laat zien’) is hoe je omgaat met een trauma en op welke manier je zou kunnen helen. Dat vind ik erg knap gedaan aan de hand van de foto die gemaakt wordt aan het begin van het boek.
Was dit boek feelgood? Nee, wat mij betreft niet helemaal. Dit boek heeft behoorlijk zware thema’s zoals hierboven beschreven. Gelukkig is er, als je verder in het boek komt, ook meer ruimte voor vrolijkheid waardoor het leven van Alix weer glans krijgt.
Wat ik erg leuk vind, is dat Quint personages uit boek 2 laat terugkomen in dit boek. Dat maakt het dat de serie zelf meer diepgang krijgt en je ook leert hoe het met die mensen gaat. Dit mist erg vaak in boeken en ik ben blij dat Karin Quint hier aandacht aan besteed.
Ik heb nu alle delen van de Rosavilleserie gelezen. Ik ga later nog een post maken waarin ik de hele serie review. Voor nu wil ik alleen nog kwijt dat ik erg graag nog een boek zou willen lezen wat zich afspeelt tussen 1947 en nu, bijvoorbeeld over de oma uit het eerste boek. En ik zou graag nog een boek willen lezen over de tijd tussen het tweede boek (1903) en dit boek, bijvoorbeeld over de neef uit boek 2.
1
Reageer op deze recensie