Origineel en interessant

Sophie heeft een gesprek met de rector van de school waar zij lesgeeft. Hij vindt dat zij te vriendschappelijk met de leerlingen omgaat. Maar dan verdwijnt plots de zon en is er volledige duisternis op aarde. Twaalf minuten lang. En hoeveel plannen er ook bedacht zijn voor verschillende calamiteiten, hiervoor ligt er geen plan. Maar na twaalf minuten verschijnt de zon weer en lijkt het of er niets is gebeurd. Alleen verschijnt er uit het niets een man. Een man die beweert de zoon van God te zijn. Joe, zoals hij genoemd wordt, is er niet zonder reden. Want het gaat flink mis in deze wereld en als er niets gedaan wordt, dan zijn de gevolgen niet te overzien. De mens is materialistisch en hebberig geworden, de mens is de meest verwoestende zoogdiersoort ooit.


‘Een van de oorzaken van de hachelijke situatie waarin de mens zich nu bevindt is dat hij uit alle macht probeert een bijna mythisch niveau van beveiliging tegen alle risico’s te creëren. Maar wie niet kan accepteren dat hij sterfelijk en kwetsbaar is, zal nooit gelukkig worden.’


Zeg maar Joe is zo’n boek dat een meteen bepaalde verwachting geeft. Vooral in een tijd dat de wereld flink op zijn kop staat. Zoals al op de achterflap staat: ‘Een wereld waarin we meer dan ooit met elkaar verbonden zijn…’ Een wereld vol uitdagingen. En de eerste hoofdstukken lopen redelijk in de lijn van de verwachting, een sterke opening. Meerdere thema’s worden naar bovengehaald; klimaatverandering, milieuvervuiling, overbevolking en ga zo maar door. Joe wil iedereen op één lijn zien te krijgen om te beginnen met de wereldleiders en geestelijke leiders. Als lezer vraag je je dan ook gelijk af hoe Joe dit allemaal wil bewerkstelligen. Dus nieuwsgierigheid alom.

Maar de verwachting dat dit boek in een ruk uitgelezen zou worden, blijft helaas uit. Het verhaal is interessant genoeg en de knipoog naar de Bijbel is duidelijk (ook al ben ik niet gelovig opgevoed). Maar heel veel wat in dit boek beschreven wordt, weten we eigenlijk wel. En er zijn gedeeltes die wat te ver ingaan op een onderwerp waardoor ze langdradig zijn en de neiging ontstaat het boek weg te leggen. Toch zet het boek ook wel tot nadenken. Want ondanks dat we heel goed weten wat er moet veranderen, worden we weer even stevig met de neus op de feiten gedrukt.

‘Er zijn zoveel conflicten waarbij mensen alleen in zwart of wit denken, terwijl we weten dat de waarheid ergens in het grijze midden ligt. We moeten dapper genoeg zijn om ons kwetsbaar op te stellen en we moeten beseffen dat we zelf ook niet altijd perfect zijn.’

De auteurs hebben de actuele problemen in de wereld, de uitdagingen van de mensheid, als een roman in een soort van modern Bijbelsverhaal gegoten en natuurlijk is dit toegankelijker dan dat dit in een andere vorm dan fictie was gedaan. En de actuele onderwerpen worden begrijpelijk neergezet, wat maakt dat dit boek geschikt is voor een grote doelgroep. De toekomst die geschetst wordt is best confronterend en verontrustend, maar de oplossing voor een betere lijkt wel heel erg simpel, te simpel. En misschien is dat ook wel zo, maar overtuigend genoeg is het niet.

Mijn verwachtingen waren blijkbaar te hoog, want Zeg maar Joe heeft deze niet helemaal waargemaakt. Maar het is wel origineel bedacht en gewoon een mooi verhaal om te lezen. Meerdere boodschappen worden meegegeven, en het is aan de lezer om die voor hem of haar eruit te halen…