Ontzettend veel bochten in een onnodig zwaar en gecompliceerd plot dat leidt tot een ondermaats slot.

'Meh...'
Jullie weten ondertussen al dat 2 sterren staat voor 'meh' in mijn ratingsysteem.
Ja, ik weet het, onpopulaire mening wellicht, maar het is wat het is.

First things first:
Ik mocht dit boek lezen via de World of Thrillers Boekenclub 2023 waar ik dit jaar deel van uit mag maken, in ruil voor een eerlijke mening, hartelijk bedankt dus voor dit recensie-exemplaar!

Dit is het 3e boek in de reeks met inspecteur Carl Edson, maar voor mij persoonlijk het eerste dat ik ervan lees, dus het is best mogelijk dat mijn mening beïnvloed is door een eventueel gebrek aan informatie die in de 2 vorige delen aan bod kwam. Al werd me bevestigd dat dit boek heel goed als standalone boek gelezen kan worden... Dus ja...

Als ik het in 1 zin moet samenvatten:
Ontzettend veel bochten en zijwegen in een onnodig zwaar en gecompliceerd plot dat leidt tot een kwakkel, ondermaats slot.

Echt waar, dit boek voelt zo langdradig aan, ik kan de keren niet bijhouden dat ze ALWEER in die verhoorkamer zitten om ALWEER een gewijzigde versie te moeten aanhoren van de ‘feiten’. Nogmaals, mocht dat vermoeiende heen- en weergedoe dan nog resulteren in een waanzinnig slot, dan zou ik nog 3 sterren overwegen, maar helaas... ook het einde komt zo voorspelbaar (ik zag 'de dader' al lang aankomen) en ongeloofwaardig (ik bleef hopen dat ik ongelijk zou krijgen) tegelijk...

Een ontelbaar aantal personages die al dan niet wel/niet met de zaak te maken hebben zorgen eigenlijk meer voor verwarring dan voor spanning.
En wat was dat nu in hemelsnaam met die plots verdwenen rechercheur Simon (waar nooit meer naar verwezen wordt als hij halfweg het boek op een andere zaak gezet wordt)? Een totaal onnodige toevoeging in dit boek, waar sloeg dat nu op?
En zo hangt dit verhaal aan elkaar met losse flodders. Het mocht gerust 100 pagina's korter zijn.

Hiermee is nog maar eens bevestigd dat ik echt geen fan ben van Scandi-thrillers, ze zijn gewoon te traag geschreven voor mij persoonlijk, en dat ondanks de korte hoofdstukken die normaal gezien toch zorgen voor wat snelheid in de structuur. Ook de serie van Läckman & Fexeus (Box en Cultus) vond ik ontzettend langzaam, langdradig en slaapverwekkend. Lars Kepler is er nog zo eentje, met detective Joona Linna. Geeuw, geeuw...

Zoals ik dus al zei, waarschijnlijk loop ik hiermee een beetje tegen de stroom in, ik ken veel mensen die vb. Lars Kepler heel goed vinden. Voor elk wat wils, nietwaar?