Luchtig tussendoortje

Dit boek was eentje waar ik al nieuwsgierig naar was al voor het uitkwam. Ik ben namelijk enorm fan van Ali Hazelwood haar STEM-reeks en deze leek ook zeker in dat straatje te passen. En thank god voor mijn redder in nood: Kobo plus waar het boek al te lezen was.

In het kort gaat het verhaal over Nova, een sterrenkundige in spe en Celian, haar rivaal die haar al het bloed onder de nagels vandaan haalde van in de lagere school. Celian is op zijn beurt ook helemaal weg van de sterren en het heelal, maar ook met de invalshoek van de astrologie. De twee botsen van moment een dat ze samen zijn. Zullen ze blijven botsen? Of trekken ze elkaar toch aan als magneten?

Ik had heel wat gedachten bij dit boek, maar ik moet zeggen dat ik zeker het begin al heel geinig vond. De schrijfstijl was vlot en de hoofdstukken niet te lang waardoor het allemaal vlotjes weglas. Het boek was zeker ook zelfbewust van veelvoorkomende tropes en dat apprecieer ik ook enorm in een boek.

Helaas kwamen er ook wel wat negatieve dingen bovendrijven tijdens het lezen van dit boek. Ik vond eigenlijk dat de omschrijving enemies to lovers (vijanden naar geliefden) eigenlijk niet helemaal op zijn plaats was hier, aangezien ze eerder een soort van rivalen zijn. Het ging dan ook allemaal wel een beetje snel op liefdesvlak. Zo heeft Celian al in begin duidelijk een effect op Nova, wat met de zogezegde hoeveelheid afkeer niet helemaal strookte. Ik miste ook heel wat diepgang in de relatie zelf. Er gebeurde echt heel veel off page, dus je zag de relatie ook niet mooi ontwikkelen in het boek zelf, het leek gewoon opeens daar te zijn en daar hou ik niet zo van.

Daarnaast vond ik bepaalde tijdlijnen ook heel snel gaan bij bepaalde gebeurtenissen in het boek. Alsook vond ik bepaalde reacties een beetje vreemd en niet op zijn plaats, of de focus lag heel vreemd naar mijn gevoel. Daarnaast miste ik ook wel wat research vanuit de schrijvers. Ik had graag nog meer geweten over wat het nu is dat sterrenkundigen doen, maar ook kwam er op een gegeven moment een scène aan bod waarin de vriendin, die tattoo artiest is, zegt dat haar Nathan maar een glas cava moet drinken tegen de zenuwen voor hij een tattoo zou laten zetten. Dit is voor mij echt heel gek aangezien er ten stelligste wordt afgeraden te drinken voor een tattoo afspraak (zelfs tot 48u voor de afspraak!)

Als ik alles zo op een rijtje zet na het lezen van dit boek, dan heb ik op zich wel kunnen genieten van het boek, maar met veel kanttekeningen. Het is zeker eentje om tussendoor even te lezen, zolang je maar niet te veel nadenkt, want dan komt het boek waarschijnlijk niet tot zijn recht.