Echo van schuld: boek 1

Toen Paul van Dijk mij een tijdje geleden benaderde met de vraag of ik interesse had in zijn psychologische thriller, was ik meteen nieuwsgierig. Ik lees niet vaak thrillers, maar ik vind het altijd leuk om iets van een debuterende auteur te lezen en hen een platform te geven op Instagram.
Het boek leest makkelijk. Vanaf het begin ligt het tempo hoog en ben je direct benieuwd waar het verhaal naartoe gaat. De spanning blijft goed behouden, de dialogen zijn levendig en het verhaal trekt je mee. Toch was dat hoge tempo voor mij ook een klein struikelblok. Soms had ik het gevoel dat ik door de hoofdstukken heen raasde zonder echt stil te staan bij de emoties of achtergronden van de personages.
De plot is interessant en houdt zeker je aandacht vast, maar ik miste wel wat diepgang en nuance.
Wat ik altijd leuk vind, is een boek lezen vanuit verschillende perspectieven. Je leert niet alleen de personages goed kennen, maar krijgt ook inzicht in hun gedachten. Dit boek doet dat ook. Harold is een geweldige hoofdpersoon—niet per se de held van het verhaal, wat hem juist echt maakt. Hij wordt meegesleurd in de wereld van DFU zonder echt te weten waar hij aan begint. En die wereld is veel angstaanjagender en gewelddadiger dan hij ooit had kunnen bedenken. Ik vond rechercheur Juda erg interessant vanwege zijn vastberadenheid om de waarheid te achterhalen en zijn scherpe manier van denken. Zeker niet je typische detective.
Dankzij het open einde weet je dat er nog meer spanning aankomt.
Voor iedereen die houdt van een snelle thriller zonder al te veel complexiteit, is dit absoluut een aanrader.
Beste Paul, bedankt voor dit recensie-exemplaar!