Onzichtbare chaos

Stephen Chbosky heeft zijn fans lang in het ongewisse gelaten. Twintig jaar na het uitkomen van zijn debuutroman The Perks of Being a Wallflower, komt hij met een nieuw boek. Hij stuift hiermee echter een totaal andere kant uit, want Imaginary Friend zou een psychologische thriller met een bovennatuurlijk randje zijn. Zou duizendpoot Chbosky zijn fans weten te overtuigen?   

De auteur begint zijn verhaal in elk geval daverend. De proloog geeft een fijne mysterieuze sfeer weer en vertelt over een vreemde gebeurtenis die vijftig jaar geleden plaatsvond. De link met het heden wordt duidelijk zodra er (na de proloog) wordt overgegaan op de tegenwoordige tijd. Hier maken we kennis met Christopher en zijn moeder Kate. Kate heeft na de dood van Christophers vader niet veel geluk in de liefde, en na een ruzie met haar laatste vlam zijn ze genoodzaakt hun leven opnieuw op te bouwen. Ze komen terecht in het plaatsje Mill Grove. Kate heeft moeite om maandelijks rond te komen en Christophers dyslexie geeft hem ongemakken op school.  

Als hij ineens verdwijnt en na zes dagen in het plaatselijke bos wordt teruggevonden, is er iets gebeurd. Iets waar hij niet graag over wil praten. Het geluk lijkt sindsdien echter aan hun kant te staan: letters maken geen lastige danspasjes meer voor Christophers ogen en Kate wint de loterij, waarmee ze haar schulden af kan betalen en een leuk huis kan kopen. Het enige nadeel is dat de tuin van het huis grenst aan het bos. Hét  bos…  

Chbosky neemt de tijd om zijn verhaal te vertellen en doet dit door middel van vele details, wat een goede uitdieping van zowel de personages als de omgevingsfactoren geeft. Helaas is alles wat overvloedig aanwezig. De vele details zorgen voor een traag verloop en maken sommige passages kleurloos en saai. Het is jammer dat er niet voor is gekozen om de aandacht op slechts een van deze onderwerpen te vestigen en hiermee tevens het verhaal in te korten. Het overschot aan informatie valt als een wazige sluier over het geheel.  

De introductie van de personages is goed. Hoewel er flink wat namen voorkomen in het boek, kost het de lezer geen moeite om te onthouden wie welke rol precies vertolkt. In korte tijd worden er hechte vriendschappen gesloten. Met mensen die elkaar kunnen zien én mensen die niet zo duidelijk zichtbaar zijn. Dit laatste is meteen een belangrijk kenmerk van het verhaal. Hoewel het niets toevoegt aan de geringe spanningsboog, voegt het wel een grote dosis mysterie toe. De raadsels gaan behoorlijk ver. De auteur weet een aantal keer verrassend uit de hoek te komen en maakt de lijn tussen fantasie en realiteit flinterdun.  

Het resultaat is dat de verschillende stijlen moeiteloos samenvoegen tot het verhaal dat hij wil vertellen. Ergens lijkt de fantasie echter met de auteur zelf op de loop te gaan. Het boek bereikt een punt waarbij de geloofwaardigheid teniet wordt gedaan, evenals de term 'thriller'. Onbewust zorgt de auteur hiermee dat Imaginary Friend slechts een beperkte doelgroep zal aanspreken. Want zit een thrillerlezer echt te wachten op een verhaal dat zijn of haar pet te boven gaat aan paranormale krachten?  

De lay-out van het boek verdient een pluim. Bepaalde woorden en zinnen worden op een specifieke manier neergezet om extra sfeer te creëren. Zo zijn bibberige letters bijvoorbeeld een kenmerk voor Christophers dyslexie en geeft een groot en schreeuwerig lettertype aan dat het er in de bepaalde passage behoorlijk heftig aan toe gaat. Deze slimme zet weet het leesplezier te vergroten doordat de lezer meer bij het verhaal betrokken wordt.  

Het is lastig om Imaginary Friend onder een bepaald genre te scharen. Een realistisch begin wordt doordrenkt van een krachtige mix van mysterieuze sferen en paranormale elementen, en wordt tevens verrijkt met horror-achtige details. Eigenlijk is het van alles een beetje. Het boek is een aanrader voor lezers die graag worden meegesleurd naar een wereld waarin bovennatuurlijke krachten de overhand krijgen.