Op voorhand had ik me erg verheugd op leesclubboek ‘Hels verlangen’: interessant, niet-alledaags, onderwerp en een sympathiek auteur. Ik ben dan ook enthousiast aan het boek begonnen, maar uiteindelijk werd het een lichte teleurstelling. In de leesclub heb ik een zes gegeven, daar werken we met een puntensysteem. Dat vertaalt zich hier in drie sterren, alhoewel ik betere boeken gelezen heb die ik ook met drie sterren gewaardeerd heb, mede dankzij de toelichting van de auteur in de leesclub.

Mijn bezwaren tegen ‘Hels verlangen’ heb ik in de leesclub uitvoerig uit de doeken gedaan. In deze recensie is dat not done, omdat ik daarbij fragmenten uit het verhaal zou moeten verklappen, terwijl nog velen het boek willen lezen. In z’n algemeenheid:
De personages komen zeer wisselend uit de verf, sommige verdienen beter. Het verhaal is weinig realistisch, terwijl juist met betrekking tot een onderwerp als dit – coma als gevolg van een ongeval - realisme cruciaal is, zowel wat betreft de betrokken familie als vanuit de onderzoekshoek. ‘Hels verlangen’ leest te gemakkelijk weg, het taalgebruik is erg eenvoudig. Het verhaal is onaf en er komen onnodige lijnen in voor. Een van de belangrijkste perspectieven is onbelicht gebleven, waardoor er toch nog een soort plot ontstaat.

Een boek dat prettig wegleest, een goed gegeven, Nederlandse sfeer (Deventer) en een regel op de eerste bladzijde die inslaat als een bom. Jammer, dat de verdere uitwerking niet op hetzelfde niveau is.