Breinkrakend ingewikkeld.

Amina is een 13-jarig meisje dat in een weeshuis in Cartier woont sinds haar geboorte. Cartier is een arme wijk in het hoge noorden. Haar moeder ligt in een vreemd soort coma na een verkeersongeval. Amina wordt vreselijk gepest en ze vlucht uit het tehuis met een paar andere wezen. Ze leidt een angstig bestaan en wordt continu opgejaagd door de Jagers die op zoek zijn naar jonge mensen die voor hen moeten werken. Verpleegkundige Gilmer weet haar op slinkse wijze te “redden” en krijgt haar op een eliteschool. Amina heeft het hier erg naar haar zin en krijgt een leuke vriendengroep. Echter op een schoolreis in het laatste vierde jaar verandert het leven van Amina en bevindt ze zich opnieuw in een vreselijke situatie. Amina heeft de gave (of vloek) dat ze zo nu en dan verdwijnt en dit geeft veel vragen, vooral omdat ze het zelf ook niet kan verklaren. Haar vrienden laten haar na dit voorval vallen als een baksteen. En dan ontmoet ze Mathan. Gaandeweg ontdekken ze dat ze wel veel raakpunten hebben.
Het boek is een wirwar van verhaallijnen van Amina en een vriendengroep op vakantie in de jungle. Heden en verleden worden regelmatig afgewisseld. Het taalgebruik is moeilijk te volgen en vragen regelmatig terugbladeren omdat het moeilijk te volgen is. Het is teveel informatie in te korte tijd en daardoor heel moeilijk te vatten. Daarnaast heel veel verkleinwoordjes en bijvoeglijk naamwoorden. Het Vlaamse woordgebruik daarentegen stoorde me minder. Dat maakte het wel moeilijk maar daar kon ik makkelijker overheen lezen. Uiteindelijk vallen de verhaallijnen wel mooi in elkaar maar dan is de vaart er wat mij betreft al helemaal uit. De geweldige cover geeft wat mij betreft geen vervolg in het boek. Op de rug van het boek staat een 1 wat aangeeft dat er nog een vervolg komt, wat ook duidelijk is na het open einde van het boek. Sorry maar ik sla even over. Deze YA is voor mij al moeilijk te volgen dus een tweede deel is niet aan mij besteed. Ik geef dan ook 2 sterren, sorry…
Wel is de persoonlijke krabbel van Greet me nu duidelijk: “Geef je positiviteit nooit op, het is steeds de moeite waard”.