net dat stapje extra in een roman.

In het verhaal “onder de paramariboom gaat Johannes naar het land van zijn moeder, Suriname, hij is uitgenodigd om een speech te geven . Hij wil samen met zijn moeder gaan maar zij zegt heel beslist dat hij eerst een paar dagen alleen in Suriname moet doorbrengen voor zij komt. Hij komt er snel achter waarom. Hij is een halfbloed, half Surinaams, half Nederlands maar in Suriname wordt hij verwelkomd als een van hen
De schrijfstijl is heel warm en open, er is heel veel ruimte voor de gedachten en gevoelens van Johannes. Je merkt dat hij eerst afstandelijk is, de toerist wil zijn en later een van hun wil zijn. Samen met zijn chauffeur Clyde maakt hij kennis met het land, de strijd en de mensen die daar zijn. De presidentsverkiezingen staan voor de deur en de spanning voor het radio interview waarvoor hij oorspronkelijk kwam neemt toe. Hij ondergaat alles terwijl Clyde op hem wacht in de taxi tot hij weer verder wil. Dat vond ik heel erg mooi beschreven, de gehaaste Hollander die langzaam verandert in een relaxte Surinamer. Zijn moeder komt hem vergezellen en vertelt hem dingen waar hij eerder niets van wilde weten. Waarom hij bepaalde uitdrukkingen niet mag benoemen en zij wel bijvoorbeeld. Een eye opener voor velen. De band tussen hun wordt heel sterk.
Hij gaat met haar terug naar zijn Roots en als hij familie ontmoet voelt hij zich meer en meer met hen verbonden.
Onder de paramariboom is een heerlijke roman om te lezen, ik lag soms in een deuk en andere keren was ik ontroerd. De schrijfstijl leest vlot en er zit behoorlijk wat diepgang in als Johannes verder het land intrekt en bij zichzelf ook verder onderzoekt wie hij nu is. Voor de lezer die van romans houden die net dat stapje extra nemen.