Lezersrecensie
Vive la France
Je hebt van die datums die in je geheugen gegrift staan: 10 juli 1584 Willem van Oranje vermoord, 1 juli 1863 afschaffing slavernij in Suriname en de Antillen enz. Op de middelbare school heb je ze moeten stampen. Zo ook 14 juli 1789, bestorming van de Bastille, begin Franse revolutie. Maar hoe zat dat ook alweer? Dankzij Eric Vuillard wordt ons geheugen weer een beetje opgefrist.
Vuillard neemt zijn lezers mee in de strijd. Samen met bakkers, molenaars, timmermannen, koetsiers, konijnenhuidenverkopers, bietenhandelaars en kroegbazen trekken we richting Bastille. We zijn bewapend met stokken, gordijnroeden, messen en bijlen. We zwaaien met hooivorken en stoelpoten en slepen een kanon met ons mee. Onze magen zijn leeg, maar de maat is vol!
Terwijl ik al lezend een stokbroodje met kaas naar binnen knabbel (het was weer Franse week bij de Lidle) zie ik alle ellende uit Frankrijk voorbij komen. De lonen zijn laag. De mensen lijden honger. Winkels worden leeggeroofd. Graantransporten geplunderd. Mensen wonen in hutjes van aangestampte aarde…..Het land zit diep in de schulden, maar de koningin Marie Antoinette en koning Lodewijk de Zoveelste blijven smijten met geld. Diamanten oorbelletjes van 30.000 frank, de eeuwig durende verbouwing van het paleis, een feestje hier en een feestje daar. Terwijl de bevolking zwoegt en stinkt naar zweet, baadt de koninklijke familie zich in weelde en dure parfum.
Vuillard heeft een vrij rommelig schrijfstijl. Hij springt van de hak op de tak, dwaalt eindeloos af (wat overigens wel weer interessante feitjes oplevert) en het lijkt wel of hij zijn lezers met alle Franse opstandelingen kennis wil laten maken. Ik heb echt honderden namen voorbij zien komen. Ik denk dat het in Vuillards hoofd net zo’n chaos is als in het Parijs van 1789. Het beeld wat de schrijver van 14 juli schetst, is wel weer heel geloofwaardig. Je kunt zien dat hij veel onderzoek naar deze grote dag gedaan heeft.
Blz. 82: Bij de Bastille die dag is Adam aanwezig, geboren in Côte-dÓr, Aumassip is er, veehandelaar, geboren in Saint-Front-de-Périgueuz, Béchamp is er, schoenmaker, Bersin, tabaksarbeider, Bertheliez, dagloner, afkomstig uit de Jura, Bezou, over wie we niets weten, Bizot, timmerman, Mammés Blanchot, over wie we ook niets weten, behalve die leuke naam van hem, die een mix lijkt van Egypte en gier. Verder zijn er Boehler, wagenmaker, Bouin, leerbereider, Branchon, over wie we helemaal niet weten, Bravo, houtbewerker, Buisson, kuiper, Cassard, tapijtbewerker, Delátre, sigarenhandelaar, Defruit, smid, Demay, metselaar, Delore, caféhouder, Desplats, hoefsmit enz.
Verder sta ik versteld van de lange zinnen die Vuilland kan maken. Sommige zijn meer dan een halve pagina lang. Nu zijn de pagina’s in dit boek niet overvol en het lettertype vrij groot, maar toch.
Blz. 139: En we kunnen het volk begrijpen, want je hoeft maar een blik op de sabel van Ethis de Corny te werpen, op deze fraaie sabel die rond 1785 in Straatsburg werd besteld bij La Tête noire, de zaak van Berger, zwaardveger, ja, je hoeft de sabel van Louis-Dominique Ethis de Corny maar te zien, een sabel die in de familie is gebleven tot aan de dood van de laatste bloedverwante in 2000 te Fontainebleau, je hoeft deze Durendal, staatsie accessoires van een werelds man, maar in het oog te krijgen om de kloof te zien gapen tussen Ethis de Corny en Pierre Folitot, koperslagen, gewond geraakt tijdens het beleg, die zijn treurige loopbaan beëindigde als gendarme in de Invalides.
De cover van het boek is afkomstig uit het bekendste schilderij uit de Franse schilderkunst, 'De vrijheid leidt het volk'. Het manneke van de cover vind je rechtsonder in het schilderij terug. Het is gemaakt door Eugéne Delavroix. Het schilderij stelt de drie klassen voor (de geestelijken, adel en burgerij) die zich tegen de gevestigde orde hebben verzet. De vrouw toont de nieuwe vlag van Frankrijk. De drie kleuren wijzen op vrijheid, gelijkheid en broederschap. De bestorming van de Bastille wordt nog elk jaar herdacht. De revolutie die volgde, leidde tot het einde van de monarchie en werd het begin van de huidige Republiek Frankrijk. Daarom hangt iedereen in Frankrijk op 14 juli de vlag uit.
Vive la France!
Vuillard neemt zijn lezers mee in de strijd. Samen met bakkers, molenaars, timmermannen, koetsiers, konijnenhuidenverkopers, bietenhandelaars en kroegbazen trekken we richting Bastille. We zijn bewapend met stokken, gordijnroeden, messen en bijlen. We zwaaien met hooivorken en stoelpoten en slepen een kanon met ons mee. Onze magen zijn leeg, maar de maat is vol!
Terwijl ik al lezend een stokbroodje met kaas naar binnen knabbel (het was weer Franse week bij de Lidle) zie ik alle ellende uit Frankrijk voorbij komen. De lonen zijn laag. De mensen lijden honger. Winkels worden leeggeroofd. Graantransporten geplunderd. Mensen wonen in hutjes van aangestampte aarde…..Het land zit diep in de schulden, maar de koningin Marie Antoinette en koning Lodewijk de Zoveelste blijven smijten met geld. Diamanten oorbelletjes van 30.000 frank, de eeuwig durende verbouwing van het paleis, een feestje hier en een feestje daar. Terwijl de bevolking zwoegt en stinkt naar zweet, baadt de koninklijke familie zich in weelde en dure parfum.
Vuillard heeft een vrij rommelig schrijfstijl. Hij springt van de hak op de tak, dwaalt eindeloos af (wat overigens wel weer interessante feitjes oplevert) en het lijkt wel of hij zijn lezers met alle Franse opstandelingen kennis wil laten maken. Ik heb echt honderden namen voorbij zien komen. Ik denk dat het in Vuillards hoofd net zo’n chaos is als in het Parijs van 1789. Het beeld wat de schrijver van 14 juli schetst, is wel weer heel geloofwaardig. Je kunt zien dat hij veel onderzoek naar deze grote dag gedaan heeft.
Blz. 82: Bij de Bastille die dag is Adam aanwezig, geboren in Côte-dÓr, Aumassip is er, veehandelaar, geboren in Saint-Front-de-Périgueuz, Béchamp is er, schoenmaker, Bersin, tabaksarbeider, Bertheliez, dagloner, afkomstig uit de Jura, Bezou, over wie we niets weten, Bizot, timmerman, Mammés Blanchot, over wie we ook niets weten, behalve die leuke naam van hem, die een mix lijkt van Egypte en gier. Verder zijn er Boehler, wagenmaker, Bouin, leerbereider, Branchon, over wie we helemaal niet weten, Bravo, houtbewerker, Buisson, kuiper, Cassard, tapijtbewerker, Delátre, sigarenhandelaar, Defruit, smid, Demay, metselaar, Delore, caféhouder, Desplats, hoefsmit enz.
Verder sta ik versteld van de lange zinnen die Vuilland kan maken. Sommige zijn meer dan een halve pagina lang. Nu zijn de pagina’s in dit boek niet overvol en het lettertype vrij groot, maar toch.
Blz. 139: En we kunnen het volk begrijpen, want je hoeft maar een blik op de sabel van Ethis de Corny te werpen, op deze fraaie sabel die rond 1785 in Straatsburg werd besteld bij La Tête noire, de zaak van Berger, zwaardveger, ja, je hoeft de sabel van Louis-Dominique Ethis de Corny maar te zien, een sabel die in de familie is gebleven tot aan de dood van de laatste bloedverwante in 2000 te Fontainebleau, je hoeft deze Durendal, staatsie accessoires van een werelds man, maar in het oog te krijgen om de kloof te zien gapen tussen Ethis de Corny en Pierre Folitot, koperslagen, gewond geraakt tijdens het beleg, die zijn treurige loopbaan beëindigde als gendarme in de Invalides.
De cover van het boek is afkomstig uit het bekendste schilderij uit de Franse schilderkunst, 'De vrijheid leidt het volk'. Het manneke van de cover vind je rechtsonder in het schilderij terug. Het is gemaakt door Eugéne Delavroix. Het schilderij stelt de drie klassen voor (de geestelijken, adel en burgerij) die zich tegen de gevestigde orde hebben verzet. De vrouw toont de nieuwe vlag van Frankrijk. De drie kleuren wijzen op vrijheid, gelijkheid en broederschap. De bestorming van de Bastille wordt nog elk jaar herdacht. De revolutie die volgde, leidde tot het einde van de monarchie en werd het begin van de huidige Republiek Frankrijk. Daarom hangt iedereen in Frankrijk op 14 juli de vlag uit.
Vive la France!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Edith
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
