Één woord: betoverend

In Zonderling van Laini Taylor volgen we Lazlo Zonderling - een wees zonder ouders - die werkt in de Grote Bibliotheek van Zosma om onderzoek te doen naar de mysterieuze stad Ween... Een stad die haar naam verloor. Dan komen er ineens mysterieuze krijgers naar de bibliotheek en krijgt Lazlo de kans om een uniek avontuur tegemoet te gaan... Maar of hij die kans pakt?

Zonderling is een ontzettend uniek en bijzonder verhaal. Ik heb nog nóóit zoiets gelezen. Het is een verhaal waarin twee mysteries hebben plaatsgevonden waarop niemand antwoorden heeft. Deze twee mysteries worden langzaam aan door de ogen en de gedachten van Lazlo uitgeplozen. De wereld waarin Zonderling zich afspeelt is magisch opgezet - je merkt echt dat je net als Lazlo verwonderd raakt door alles wat je ziet. Elke omschrijving - al is het van een simpele kamer of een magische stad - is intrigerend en zet je brein aan het werk om zelfs maar te proberen iets in te beelden bij wat je leest. Het is écht magisch. Al was het héél soms een tikkeltje lastig om je nu echt voor te stellen wat Lazlo zag.

Maar deze magie is niet mogelijk zonder de personages in Zonderling. Lazlo is boven alles een fantastisch hoofdpersonage. Hij is een dromer en dat merk je in elke gedachte die hij heeft. Hij is onschuldig, onderzoekend en soms vreselijk naïef. Af en toe wilde ik hem wel door elkaar schudden, maar tegelijkertijd vond ik zijn naïviteit en onschuld heel aandoenlijk en lief. Daarnaast heb je nog Sarai, wat ook een interessant personage is. Sarai wordt neergezet als een gecompliceerd personage - ze worstelt met haar identiteit en wat ze representeert. Door het plot - wat ik niet zal spoileren - wordt zíj met een soort dilemma gepresenteerd. Het verhaal is intens goed in het creëren van conflicterende gevoelens. Wie heeft er nu eigenlijk gelijk? Wie zit er fout? Wie heeft het bij het goede eind? Dat is wat je je soms afvraagt. En hoewel je je in bijna élk personage kunt inleven, is het ontzettend moeilijk om te zeggen: deze persoon heeft geen recht op deze gevoelens. Want uiteindelijk begrijp je het als lezer compleet.

Door Dromendochter ben ik al enorm fan geworden van Laini Taylor's schrijfstijl, en dat is onveranderd gebleven. Laini schrijft op een bijzondere manier die niet voor iedereen is weggelegd. Het is magisch, beeldend en bijna poëtisch. Ik vind het daarom ongelooflijk knap hoe de vertaalster dit heeft weten te vangen en wil haar ook eventjes complimenteren. Maar voor míj maakte de schrijfstijl dit boek af en paste het bij het verhaal én bij de dromerige hoofdpersoon.

Kortom: ik heb niets anders dan lovende woorden voor Zonderling. Het is een prachtig kunstwerkje geworden waar je helemaal in kunt verdwalen. Met iedere zin die je leest, pakt Zonderling je meer in en laat het je niet meer los. Laini Taylor heeft weer een meesterwerk neergezet en ik kan werkelijk niet wachten op het volgende deel. Gaat dit lezen iedereen!