Niet mijn 'cup of tea'

Wat kan ik zeggen? Voorbij het Wederwoud is helaas niet het boek voor mij. Dat vind ik heel jammer, maar zoiets kan gebeuren.

Het verhaal draait om de Elfyn Phaun, die in het Wederwoud leeft met haar zus Céli. Alleen is hun leven niet zo gelukzalig: Céli is ongeneeslijk ziek en takelt steeds verder af. Phaun voelt zich radeloos en weet niet wat ze moet doen. Maar één ding weet ze wel: ze wil haar zus niet verliezen. Dus besluit ze te vertrekken om een van de Vhèi te vinden, een volk met krachtige helende gaven. Alleen zouden de Vhèi al jaren geleden zijn uitgestorven...

Voorbij het Wederwoud is zeker geen slecht boek. Het is heel sfeervol beschreven en Ringelberg weet als geen ander natuur te beschrijven. Telkens als ik in dit boek dook tijdens het lezen voor de iLeesclub, werd ik in het verhaal getrokken door de levendige sfeerbeelden.

Alleen is dat helaas niet genoeg om een boek goed te maken, in mijn ogen. Wat in mijn geval ervoor zorgde dat dit boek uiteindelijk niet zo mijn ding was, was de pacing. Waar het begin traag aanvoelt, voelt het eind razendsnel aan; alsof je niet bij kunt benen. In het begin duurt het lang voordat het verhaal op gang komt en moest ik echt worstelen om door te lezen. Terwijl richting het einde van het verhaal er ineens van scène naar scène wordt gesprongen en ik het idee had dat het verhaal van de hak op de tak ging. Kortom: de pacing was... raar.

Daarnaast had ik door de lengte van het verhaal niet het idee dat alle aspecten in het verhaal goed ontwikkeld waren. Het is een fantasy-boek, en toen ik zag dat het maar 240 pagina's had schrok ik wel. Hoe wil je in zo'n korte tijd personages leren kennen, een wereld schetsen en ervoor zorgen dat er een logisch plot is. Nou, dat is bijna onmogelijk. En dat was het helaas ook. Ik heb na het lezen van Voorbij het Wederwoud niet per se een band op kunnen bouwen met personages in het boek, zoals Kojvo of Célie of Noova. Ook omdat je zo weinig tijd met hen doorbrengt. En dat terwijl Céli de drijfveer hoort te zijn van het plot, want Phaun maakt de reis voor háár. De enige die je leert kennen is Phaun, en hoewel ik haar heb leren kennen als een eigenwijze doorzetter met veel passie, vond ik sommige van haar reacties nogal out of character of overdreven of juist mild. Het schommelde heel erg.

Uiteindelijk twijfelde ik heel erg of ik dit verhaal 2 of 3 sterren wilde geven, maar ik koos uiteindelijk toch voor 2 sterren. 3 sterren zijn in mijn ogen verhalen waarvan ik alsnog echt heb genoten, maar waar nog wel minpunten in zitten. Nu heb ik me niet verveeld tijdens het lezen van Voorbij het Wederwoud - zeker niet - maar ik kan niet zeggen dat ik niet af en toe moest worstelen om door te lezen. Toen ik het boek eenmaal uit had, kon ik niet anders dan eerlijk tegen mezelf zijn en besluiten dat ik een verhaal had gelezen dat in mijn ogen wat te oppervlakkig was. Dat vind ik heel jammer. Wel wil ik even de creativiteit van Ringelberg bewonderen, want de wereld die hij heeft gecreëerd is intrigerend. Helaas was Voorbij het Wederwoud echter niet mijn ding en daarom geef ik het 2 sterren.