Origineel utopisch verhaal

Toen ik gevraagd werd om de jongerenroman ‘Vogelkinderen’ te recenseren was algauw mijn interesse gewekt doordat het zich afspeelt in een groene toekomst. Een toekomst die, als het aan mij ligt, wij allemaal zouden moeten ambiëren gezien de huidige staat van het milieu en de wereldmaatschappij. Ik was vooraf dan ook erg benieuwd hoe deze groene toekomst zich liet beschrijven in dit verhaal van Mark Boode.

Laat ik allereerst beginnen met dat ik de cover bijzonder aantrekkelijk eruit vind zien. Dit gevoel ontstaat bij mij door het gebruikte kleurenpalet, de bergen op de achtergrond en de donkere silhouetten van jongeren en dieren op de voorgrond. Het is een complimenteus geheel wat nieuwsgierigheid wekt naar het inhoudelijke verhaal.

De vormgeving binnenin het boek vertoont helder bij elk hoofdstuk over wie je leest en geeft zo nu en dan ook wat extra’s om te bekijken behalve de letters op zich, wat zeker het leesplezier verhoogt. De bewoording die Mark Boode gebruikt is toegankelijk voor de beoogde jongerendoelgroep en de gehele schrijfstijl is ook prettig lezend voor het wat oudere lezerspubliek. Ook past het goed bij de leeftijd van de hoofdpersonages in het boek en hun omstanders.

Het is een bijzonder verhaal met diverse facetten die zorgen voor een avontuurlijke, romantisch en fantasierijk geheel. Er komen heel wat emoties bij de karakters voorbij, waarvan ik vermoed dat jongeren er zich in zullen herkennen. Soms ging het verhaal naar mijn smaak ietwat vluchtig aan een heftige gebeurtenis voorbij maar het werd tegen het einde zeker wel goed afgesloten waardoor het alsnog logisch leek hoe er gehandeld werd. Wat ik tevens een pluspunt vond is dat de omgeving op zo’n manier beschreven is dat je het je in kan beelden en visueel kan maken in gedachte. Het genre dat er nu aanhangt is een jongerenroman maar ik zou het ook zeker scharen onder Young Adult Fantasy, onder andere door de nieuwe mensensoort Vogelkinderen.

Ik heb genoten van dit originele, utopische verhaal.