"Zware" literatuur

De cover valt wel op. Met allemaal cirkels/ovalen is er een teddybeertje gecreëerd. Over het linkeroog (vanuit anatomische houding) zit er precies een pleister. Dit kan in verband staan met Renée, het zieke dochtertje. Maar in het boek leer je ook Beer kennen, het teddybeertje van Renée. En daar beschrijft Peter Terrin de typische teddybeertjes waaraan wel iets mankeert.

Het boek is onderverdeeld in 3 grote delen. Deel 1 gaat vooral over de onbekende schrijver Steegman zelf. Het leven voor de ziekte van Renée. In deel 2 wordt de ziekte van Renée beschreven. Wat mij opviel, was dat dit deel in een ander lettertype is gedrukt. In deel 3 is Renée weer thuis.
Het interessantste deel vond ik dan toch deel 2. De machteloosheid, het verdriet, de tijd in het ziekenhuis,... wordt op een mooie manier weergegeven. Renée blijkt ook een vechtertje te zijn, want ook de revalidatie gaat vlot.

Wat mij wel stoorde, waren de verschillende verhaallijnen door elkaar. Dan begon Peter Terrin over zijn jeugd, dan over een rechtszaak, ... Ik kon die zaken niet goed plaatsen in het verhaal. En het perspectief T en Steegman kon ik ook niet goed volgen. Wanneer was het T die iets vertelde en wanneer was het Steegman zelf?

Ik kan begrijpen dat dit de AKO Literatuurprijs gewonnen heeft, het is ook literatuur. Peter Terrin heeft een mooie vertelstijl, schrijft mooie zinnen neer. Op zich is het ook een mooi verhaal. Alleen blijf ik na het lezen met enkele gaten zitten. Ik begreep niet alles in het verhaal. Ik las woorden, maar ik las geen verhaal. Misschien ben ik nog iets te jong voor de "zware" literatuur. ;-)