UP, UP, UP, ... gewoonweg een aanrader!

UP is het vervolg van PAAZ. Dit laatste boek las ik twee jaar geleden.

Recent zag ik nog de Nederlandse reeks Anita wordt opgenomen. In deze reeks neemt Anita Witzier een kijkje op een open én een gesloten afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis. Met dit programma als voorbode, kon ik enkele termen nog beter plaatsen.

UP is grotendeels gebaseerd op ervaringen van Myrthe van der Meer zelf, met af en toe geanominiseerde verhaallijnen. Het is géén autobiografisch boek, maar een roman gebaseerd op autobiografische verhalen.

In UP lezen we het vervolg op PAAZ. Emma gaat weer op raadpleging bij haar psychiater, ervan overtuigd dat dit de laatste keer gaat zijn. Bij aankomst blijkt dat haar psychiater afwezig is en dat haar "laatste" gesprek met een vervangende psychiater zal gebeuren. Denkt ze. Want ze wordt weer opgenomen op de paaz. Vol ongeloof, want ze is toch beter? Ze gaat toch vrolijk door het leven? Met de gedachte dat ze na het weekend wel weer thuis zal zijn, begint ze aan een korte paazvakantie. Deze paazvakantie wordt langer en is volgestouwd met nieuwe (en oude) medepatiënten, met bekende verpleegkundigen, gesprekken met de psychiater en de psycholoog, nieuwe medicatie, ... maar vooral een nieuwe diagnose.

Net zoals bij PAAZ, zijn de hoofdstukken onderverdeeld in kleine stukjes. Elk hoofdstuk heeft een titel dat weergeeft waarover dat hoofdstuk gaat.

De personages zijn weer heel verschillend en zitten voor verschillende redenen op de paaz. Wat in dit boek wel fijn is, is dat er een evolutie van de personages te zien is. Het begint bij - 10 en het eindigt bij 0, om het zo te stellen.

Myrthe van der Meer is, naast het beschrijven van de vele verwikkelingen die ze zelf heeft meegemaakt als psychiatrisch patiënt, er ook in geslaagd om dieper in te gaan op het probleem. Het is niet enkel beschrijven, maar ook de lezer doen beseffen wat er in het hoofd van een psychiatrisch patiënt omgaat.

De schrijfstijl van Myrthe van der Meer is fijn en vlot, maar zit ook vol met humor (of zelfspot). Ik heb vaak moeten grijnzen bij enkele uitspraken van Emma. Daarnaast weet ze ook de gevoelige punten zeer goed neer te schrijven.

De titel UP is op het eerste zicht wat onduidelijk. Wat bedoelen ze ermee? In eerste instantie dacht ik dat deze titel verwees naar de "up" om patiënten terug te genezen/herstellen. Maar in boek komt er nog een tweede verklaring voor, wat ik geniaal gevonden vond.

UP is een mooi evenwicht tussen de hoofdpersonen en de nevenpersonen, tussen humor en verdriet, tussen normaal en "gek", ... UP is gewoon het lezen waard.