Lezersrecensie
Een rijk en intrigerend debuut
Vorig jaar was ‘Grenzen’ van Thomas Meurkens het eerste boek dat ik kocht op de Elfia. Het is een boek waar ik de tijd voor heb genomen om het rustig te lezen, want het is een thematische rijk een intrigerend boek, dat alles in zich heeft om een klassieker te worden! De post apocalyptische wereld deed af en toe denken ‘The night land’ van William Hope Hodgson.
De titel van het boek is op twee verschillende manieren van toepassing. Als eerste op de grenzen van de zones binnen de stad Panthea, waar het leven van de hoofdpersoon zich afspeelt. Verder heeft het betrekking op de ontwikkeling van Maz die de grenzen van het mens zijn gaat verkennen.
Voor mij heeft de thematiek van het boek te maken met de volgende tegenstellingen: gevoel – verstand, individu – maatschappij en cultuur – natuur.
De eerste tegenstelling is met name van toepassing op Maz. Het is heel beklemmend en beangstigend om te lezen hoe afgestompt en zonder emotie hij reageert op gebeurtenissen waar hij mee te maken krijgt. Hij leeft dan in zone 2 van de stad Panthea en heeft een zorgeloos en welvarend leven. De ontwikkeling die zijn ontmoeting met Mischa inzet is heel geleidelijk en subtiel beschreven en laat zich kort het beste omschrijven als ontroerende beklemming.
Ook het tweede spanningsveld is prominent aanwezig binnen het verhaal. Een bijzonder creatieve vondst is de relatie tussen het werk van Maz en de maatschappelijke visie binnen Panthea. De overweging van Maz over zijn werk in zone 2 is een prachtige passage, waarin de verhouding tussen individu en maatschappij op een originele wijze wordt besproken.
En een bijzondere contradictie is cultuur – natuur, omdat deze niet alleen voor Panthea van belang is, maar in bijzondere mate voor Maz. In een bijzonder intrigerende passage wordt Maz geheel teruggeworpen op zichzelf. Hij leert hier de andere grens van zijn mens zijn kennen. De wijze waarop dit beschreven is, is benauwend, omdat de lezer de angst en verlatenheid van Maz voelt.
Kortom, wie een rijk en origineel boek wil lezen kan ik ‘Grenzen’ van Thomas Meurkens van harte aanraden.
De titel van het boek is op twee verschillende manieren van toepassing. Als eerste op de grenzen van de zones binnen de stad Panthea, waar het leven van de hoofdpersoon zich afspeelt. Verder heeft het betrekking op de ontwikkeling van Maz die de grenzen van het mens zijn gaat verkennen.
Voor mij heeft de thematiek van het boek te maken met de volgende tegenstellingen: gevoel – verstand, individu – maatschappij en cultuur – natuur.
De eerste tegenstelling is met name van toepassing op Maz. Het is heel beklemmend en beangstigend om te lezen hoe afgestompt en zonder emotie hij reageert op gebeurtenissen waar hij mee te maken krijgt. Hij leeft dan in zone 2 van de stad Panthea en heeft een zorgeloos en welvarend leven. De ontwikkeling die zijn ontmoeting met Mischa inzet is heel geleidelijk en subtiel beschreven en laat zich kort het beste omschrijven als ontroerende beklemming.
Ook het tweede spanningsveld is prominent aanwezig binnen het verhaal. Een bijzonder creatieve vondst is de relatie tussen het werk van Maz en de maatschappelijke visie binnen Panthea. De overweging van Maz over zijn werk in zone 2 is een prachtige passage, waarin de verhouding tussen individu en maatschappij op een originele wijze wordt besproken.
En een bijzondere contradictie is cultuur – natuur, omdat deze niet alleen voor Panthea van belang is, maar in bijzondere mate voor Maz. In een bijzonder intrigerende passage wordt Maz geheel teruggeworpen op zichzelf. Hij leert hier de andere grens van zijn mens zijn kennen. De wijze waarop dit beschreven is, is benauwend, omdat de lezer de angst en verlatenheid van Maz voelt.
Kortom, wie een rijk en origineel boek wil lezen kan ik ‘Grenzen’ van Thomas Meurkens van harte aanraden.
1
Reageer op deze recensie
