Genieten

Dit is het eerste boek dat ik van Liz Fenwick heb gelezen en eerlijk gezegd snap ik niet, hoe het kan dat ik dit boek niet eerder heb gevonden. Het boek is namelijk in 2014 al uitgegeven. En het is precies het soort roman dat ik graag lees: niet te overdreven feelgood, met een leuk onderliggend verhaal> Dat het in een oud landhuis afspeelt heeft voor mij al een plus, zeker als er ook nog een historisch verhaal in mee speelt. De zoektocht naar de familiebanden en het familiegeheim, ik kan daar erg van genieten.

De personages in het boek zijn erg goed weggezet, evenals de gedachtegang waarom iemand doet wat hij/zij doet. Het karakter van Jude, de hoofdpersoon, verandert gedurende het verhaal weinig, ondanks dat je wel merkt dat haar karakter sterker wordt; meer van zichzelf. Dat van Tristan daarentegen veranderd meer, maar niet ongeloofwaardig veel. Een goede balans dus! Dit vind ik een sterk punt aan het boek.

“Je moet eerst van jezelf houden, voordat je de liefde van een ander kunt accepteren.”

Een minder sterk punt van het boek vind ik de structuur. Soms gaat het verhaal van hak op de tak. Zonder dat er een duidelijke alinea is of een nieuw hoofdstuk, gaat het verhaal later op de dag of zelfs een dag later verder. Het duurde af en toe even voor dat ik het doorhad. De schrijfstijl zelf is prettig: luchtig en toch spreekt het goed tot de verbeelding.

Conclusie: een heerlijke roman, vooral om op deze zomerse dagen te lezen. Er zit een vleugje diepgang in, waardoor het net meer is dan alleen een feelgood roman. Daartegenover ook niet zo zwaar als een literatuur werk.