“Ahmed, mijn zielenkind, je hoeft niet bang te zijn.”

Ahmed Nasser sloeg zijn armen om zijn zwemvest. Zijn zwemvest was veel te klein voor een jongen van veertien. Het was ook maar de vraag of het zwemvest wel zou werken. Hij had al veel verhalen gehoord over zwemvesten die smokkelaars verkochten, die je lieten zinken in plaats van drijven.
“Ahmed, mijn zielenkind, je hoeft niet bang te zijn.” Het was zijn vader die deze woorden tegen hem sprak. Maar de motor van de rubberboot wilde niet meer starten en de boot zelf liep langzaam leeg. De ruwe zee zorgde dat er steeds meer water in de boot kwam. “Baba, je weet dat ik niet kan zwemmen”, fluisterde Ahmed tegen zijn vader. Maar zijn vader had een plan. Hij sprong in het water, samen met twee andere dappere mannen. Met het touw dat vast zat aan de boot, wisten ze de boot weer in beweging te krijgen. En in plaats van angst voelde Ahmed alleen nog maar trots. Totdat er een golf van opzij over de zwemmers heen sloeg en zijn vader niet meer boven water kwam…

Max Howard is samen met zijn familie in Brussel aangekomen, waar zijn vader een tijdelijke baan als defensieadviseur voor de NAVO heeft aangeboden gekregen. Maar in plaats van naar de Amerikaanse school besluiten zijn ouders dat hij naar de Franstalige school naast hun huis moet om goed Frans te leren. Terwijl zijn zus Claire wel naar de Amerikaanse school mag!
De school van Max heet School van het Geluk. Maar de jongens pesten hem en hij verstaat geen woord van wat er gezegd wordt. Al gauw komt hij in de problemen door het gepest van de jongens. “De School van de Ellende” past beter als naam. Maar er is één iemand die hem wil helpen, een meisje, Farah.

Op wonderbaarlijke wijze kruisen de levens van Ahmed en Max elkaar, doordat Ahmed zich probeert te verstoppen in de kelder van het (tijdelijke) huis van Max. Max is degene die hem ontdekt. Max beseft dat Ahmed een illegale vluchteling is uit Syrië. Maar als de doodsbange jongen hem smeekt om niks te vertellen, terwijl hij zich voor Max op zijn knieën laat vallen, besluit Max hem te helpen. Terwijl er in Europa door terroristische aanslagen het verzet tegen de vele vluchtelingen die Europa overspoelen, toeneemt, doet Max iets wat grote gevolgen heeft voor zowel zijn als Ahmeds leven….

Niemandsjongen is een prachtig boek waarin de gebeurtenissen van vluchtelingen uit landen als Irak, Afghanistan en Syrië worden verteld. Hierbij komen bepaalde beelden die regelmatig op tv zijn geweest, prachtig naar voren. Prachtig is misschien niet een gepast woord bij alle ellende die deze mensen hebben moeten doorstaan. Denk maar eens aan de oorlog, IS, de overvolle rubberboten en de vele mensen en kinderen die in de zee zijn verdronken en aangespoeld zijn op de stranden. Toch heeft de schrijfster het boek met zo veel respect en liefde geschreven, waardoor het een prachtig boek is geworden.

Het levensverhaal van een jongen Jonnart die tijdens de Tweede Wereldoorlog een tiener had laten onderduiken en hoe deze verzetsdaad hem zijn leven had gekost, was de inspiratie van de schrijfster voor dit boek. Dat het huis waarin Max woonde en waarin de schrijfster zelf ook heeft gewoond, echt bestaat, maakt het verhaal alleen nog maar completer.

Dit boek is geschreven voor kinderen vanaf een jaar of 12. Maar ik vind dat hij in de brugklas “verplicht” gelezen zou moeten worden! Dit zal zeker geen straf zijn voor de kinderen. Want het is echt een goed boek. Juist doordat iedereen de gebeurtenissen zal herkennen, zal het boek een onuitwisbare indruk achterlaten.

In het boek staan ook enkele verwijzingen naar de dagboeken van Anne Frank. Het gaat misschien wat ver, maar ik vind dat dit boek best in dit rijtje met historische boeken geplaatst kan worden. Met als aantekening dat Max en Ahmed niet echt hebben bestaan, maar de gebeurtenissen wel echt hebben plaatsgevonden.

Ik kan dan ook niet anders dan dit boek waarderen op 5 sterren.