Glimlachen door Britt-Marie was hier

‘Vorken. Messen. Lepels.
In die volgorde.
Britt-Marie is echt niet iemand die andere mensen veroordeelt, helemaal niet, maar geen enkel beschaafd persoon zou het toch in zijn hoofd halen om het bestek in een keukenla op een andere manier te organiseren? Britt-Marie veroordeelt niemand, helemaal niet, maar we zijn toch geen beesten?’

Britt-Marie is een 63-jarige vrouw, van wie wordt gezegd dat ze een passief-agressieve zeurkous is en dat terwijl bestek een belangrijke rol heeft in het leven. Het is namelijk een symptoom van alles wat mis is gelopen. ‘Bestek moet net zo liggen als altijd, omdat het leven hetzelfde moet zijn als altijd’. Maar het leven van Britt-Marie is vanaf de dag dat ze het Arbeidsbureau binnenloopt niet meer hetzelfde: zij heeft haar man Kent verlaten, die een buitenechtelijke affaire had en nu is ze op zoek naar werk.

Niet voor geld, maar om te voorkomen dat ze gaat stinken. Want mensen die werk hebben, worden gemist en dus zal je sneller gevonden worden als je dood gaat. Terwijl als niemand weet waar je eigenlijk woont en je gaat dood, dan ga je stinken en dat wil Britt-Marie koste wat kost voorkomen.

Na dagelijks een bezoekje te brengen aan het Arbeidsbureau, tot ergernis van het meisje achter de balie, vindt ze werk voor drie weken in een jongerencentrum in het dorpje Borg. Al snel groeit ze (niet helemaal vrijwillig) uit tot voetbalcoach en dat terwijl ze geen verstand heeft van alles wat met dat onderwerp te maken heeft. Ze begin zonder grasveld, maar een groep kinderen uit het dorp. Deze kinderen zijn blij dat er eindelijk een volwassene is die met ze wil praten en ze serieus neemt.

Britt-Marie groeit uit van een eenzaam persoon, die amper wordt gewaardeerd tot een zelfstandige en geliefde vrouw, die helemaal niet weg wil als opeens haar man Kent weer voor de deur staat. Britt-Marie is bijzonder, maar op sommige momenten ook heel irritant.

Helaas leest het boek niet als een trein door de bijzondere schrijfstijl. Deze schrijfstijl past bij het irritante karakter van Britt-Marie, toch is het vooral op het begin erg storen. Pas als je helemaal in het verhaal zit, valt de bijzondere schrijfstijl niet meer op. Soms moet je een boek daarom niet zomaar opgeven. Je komt dan toch mooie situaties tegen, waarin prachtige zinnen zijn verwerkt en personages een groei doormaken.

Britt-Marie was hier miste soms wat actie, spanning en humor. Vooral omdat het wel te verwachten is, als je de achterkant leest. Natuurlijk zat er wel humor in en juist door het feit dat je kunt meeleven met Britt-Marie is het wel een goed geschreven boek. Het boek laat je achter met een aantal glimlachjes, maar mist nog net een aantal situaties waarin je hardop kunt lachen.