Anders dan verwacht ...

Carlos Ruiz Zafon is een bekend schrijver, tenminste ik heb al eens van hem gehoord, toch heb ik nooit eerder een boek van hem gelezen. Het Middernachtpaleis is mijn eerste boek van hem ooit, waar ik nog wel mijn twijfels over had om te lezen. Vooral het begin, dacht ik echt dat ik dit niet leuk zou gaan vinden. Nu weet ik eigenlijk nog steeds niet of ik het echt een leuk boek vond.

Het boek is zeker weten spannend, en je gaat er echt snel door heen, het is ook niet een heel dik boek en het leest vlot. Je wilt ook weten wat er gaat gebeuren met de personages en Jawahal. Het was totaal anders dan ik had verwacht. Het was een stuk duisterder dan ik had verwacht. Als het boek ooit verfilmt zou worden, dan zou het een thriller worden, vooral de stukken in het station, en direct een film die ik niet zou willen zien.

Het leuke aan dit boek was het element van vriendschap. 7 vrienden, Ben, Isobel, Seth, Michael, Siraj, Roshan, Ian. En Sheere eigenlijk ook. Het Chowbar genootschap, die echt alles voor elkaar over hadden, elkaar helpen door een hel. Daar hou ik altijd wel van in boeken, krachtige vriendschappen. Het jammere is wel dat je eigenlijk maar weinig over het genootschap te weten komt, alleen de gebeurtenissen rond Jawahal worden echt besproken. Daardoor heb ik ook niet het gevoel dat ik de personage goed leer kennen. Het hele boek draait om Jawahal, die niet bepaald leuk is. Hij laat echt zien wat haat met iemand kan doen. Hij was ook direct de duistere kant van het verhaal, die langzaam maar zeker ontrafelt gaat worden.

Het verhaal word vertelt vanuit verschillende perspectieven en herinneringen. Je krijgt niet veel informatie in het begin en je trekt als snel verschillende conclusies, die geen van allen juist blijken te zijn. Het is een spannend boek vol met onverwachte wendingen. Het verhaal speelt zich trouwens af in India, wat voor mij waarschijnlijk de eerste keer is, toch denk ik niet dat ik dit boek vaker ga lezen. Het was leuk en spannend boek voor een keer.