Leuk en interessant

Dit boek is het eerste deel blijkbaar uit een serie. Voordat ik dit boek las, wist ik dat niet eens. Bij het eind werd dat me pas echt duidelijk. Rebel in de woestijn is Alwyn’ debutroman. Ik was nogal nieuwsgierig over dit boek. Ik had namelijk goede dingen over dit boek gehoord en ik wil zeker het tweede deel lezen.

Amani heeft haar hele leven er van gedroomd om weg te gaan uit Stofoord, om naar Izman te gaan. Haar moeder heeft haar over deze plek vertelt, dat alles daar beter is dan in Stofoord. Om dit doel te bereiken, doet ze mee aan een schietwedstrijd verkleed als jongen. Amani is beter met pistolen dan met jongens. Deze schietwedstrijd is het begin van alles. Wat begint als een ontsnapping uit Stofoord samen met de mysterieuze Jin verandert algauw in een machtsstrijd vol gevaar en magie. Amani leert zichzelf kennen op een hele andere manier.

Het eerste wat ik erg leuk aan dit verhaal vond, waren de namen van de plaatsen, namen als Doodorp, Stofoord en Westend. Deze namen worden al in het eerste hoofdstuk genoemd en ik vond ze direct zo’n duidelijk beeld over de plaats geven, dat ik het wel moest benoemen.

Daarnaast kwam ik er ook al gauw achter dat dit heel anders is de alle boeken, die ik eerder heb gelezen. Ik heb hier dus totaal geen ervaring mee en dat maakt voor mij het boek een stuk interessanter. Het is altijd leuk om over nieuwe dingen, nieuwe ervaringen en nieuwe plekken te lezen. Zo houden ze zich in dit boek echt aan een bepaalde cultuur vast. Ik weet niet precies welke, volgens mij iets oosters, maar het is daar bijvoorbeeld heel normaal om meerder echtgenotes te hebben en meisjes/vrouwen niet mee te tellen. Daarom loopt Amani ook de helft van de tijd als jongen rond. De onderwaardering van de vrouwen, ik ben er echt heel erg blij mee dat dat in Nederland niet zo is, dat je als vrouw gewoon zelf kunt kiezen hoe je je leven wilt leiden en dat niet een man dat voor jou bepaald.

Amani vond ik persoonlijk een heel erg leuk personage om over te lezen. Je volgt haar verhaal in dit boek. Amani is een stoer, dapper en brutaal, nou ja, ze zegt gewoon waar zij het op vindt slaan. Ze wil altijd iedereen helpen en is echt totaal niet bang om voor zichzelf op te komen, ook al is ze dan een meisje. Deze karaktertrekken brengen haar wel eens in de problemen door het boek heen, maar ze zorgen ook voor unieke kansen en veel plezier uiteindelijk. Wat mij niet zo verkeerd lijkt.

In dit boek komen veel volksverhalen voor over mythische wezens, djinns, buraks en nachtmerries. Dit voegt echt wat toe aan het verhaal. Het maakt het boek mysterieuzer, spannender, zeker als het blijkt dat er een kern van waarheid in al die verhalen zit.

Ook de relaties tussen Amani en de andere personages is leuk om te lezen, om meer over te weten te komen. Bijvoorbeeld Amani en Tamid, die elkaar al kennen vanaf hun jeugd of Amani en Jin. Ze kent hem amper, maar hij is wel de reden van haar ontsnapping uit Stofoord en haar grote avontuur. Hij zegt niet veel over zichzelf, maar hij maakt het verhaal zeker weten interessanter. Vooral wanneer je zijn familie ontmoet. Dan wordt het echt een beetje verwarrend. Het was mij niet meer helemaal duidelijk wie er nu familie was van wie.

Amani was voordat ze Jin ontmoette nog nooit buiten Stofoord geweest. Hierdoor zijn heel veel dingen, die wij als normaal zien, voor haar nog nieuw. Door dit boek maak jij normale dingen op een nieuwe manier mee. Heel grappig om het zo te lezen.

Wat ik heel realistisch aan dit boek vond was het geloof. Bij het geloof is het zo dat iedereen of bepaalde groepen in een god geloven. Ze zijn van hun eigen geloof overtuigt en hierdoor komen mensen soms aan verschillende kanten te staan, omdat ze niet kunnen toestaan dat een andere in een andere god geloofd. Ze zijn het als hun taak om daar een einde aan te maken. Dat zie je in dit boek ook terug en wat er eigenlijk wel niet allemaal kapot aan gaat. Ik persoonlijk vind dat iedereen zijn eigen geloof mag geloven.

Tegen het einde van het boek werd ik totaal verrast door een onverwachte wending in het verhaal. Ik had dit totaal niet aan zien komen. Het einde van het boek vond ik het leukste gedeelte van het boek. Het was spannend met veel actie, magie en vriendschap. Een perfecte manier om het boek mee af te sluiten, zeker omdat je ook nog eens heel veel vragen beantwoord krijgt, die je in de loop van het boek bent gaan afvragen.

Ik dacht dat er in dit boek geen magie zou voorkomen, maar dat was niet zo. Ik vond zelf de magie een beetje overbodig, vooral in het begin voegde het helemaal geen waarde toe aan het verhaal. Tegen het einde begon de magie er pas echt wat mee te maken te krijgen. Ik vond de manier waarop de magie hier werd gebruikt anders en leuk, maar ik had hem ook gewoon zonder de magie leuk gevonden. Van mij had er niet perse in gehoeven, terwijl ik een groot fantasy-fan ben.