Eigenwijs verteld en hilarisch goed

Wanneer een boek niet opvalt in de etalage van een boekhandel, dan is de kans al heel wat kleiner dat het ook zal opgepikt worden door een potentieel publiek. Het debuut van Sam Copeland is net het tegenovergestelde hiervan. De felle gele achtergrondkleur, de grappige tekening van Sarah Horne en de schreeuwerige titelfont op de cover, zorgen ervoor dat je niet om dit boek heen kunt. Iedere jonge boekenfan zal op z'n minst uit pure nieuwsgierigheid het boek eens op nemen en van dichtbij bekijken. En het boekformaat met een hardcover ligt lekker in de hand. Ook alweer een troef. De wat eigenaardige titel vat de hoofdlijn van het verhaal goed samen (alhoewel een kip nu zowat het enige dier is, dat niet in het verhaal komt -- jaja ik weet het : spoiler), maar daar stopt het plot helemaal niet. De schrijver weet op jeugdige wijze thema's als vriendschap, verdriet, eenzaamheid en angst in de verhaallijn te verwerken en geeft onderweg op uiterst subtiele wijze nog enkele minimale levenslessen mee, zonder dat die belerend overkomen. De kracht van dit boek schuilt in de uiterst geslaagde verwerking van een best trieste ondertoon in een anderzijds humoristisch geheel. Het boek leest alsof een grappige ouder of leerkracht het verhaal aan je voorleest, inclusief de occasionele hilarische opmerkingen van een fictieve voorlezer tussendoor. Copeland heeft ook aandacht voor de opmerkingen die vanuit kritische kinderhoofden zou kunnen geformuleerd worden en verwerkt die in zijn teksten, om ze vervolgens al dan niet terecht, maar steeds op hilarische wijze te weerleggen. De schrijver neemt zichzelf overduidelijk niet serieus en heeft een luchtig geheel neergepend dat iedereen tussen 8 en 14 ongetwijfeld zal aanspreken. (om maar te zwijgen over de oudere lezers en jongere luisteraars die het zal weten te bekoren). Dit is een boek dat weet dat het niet foutloos is en daardoor een perfecte leesbeurt garandeert. Een topper voor kind en jeugd! Absolute aanrader, zonder enig voorbehoud.