Een boeiende roman over drie generaties Marokkaanse vrouwen.

In je dromen ga jij - Inge van der Krabben.
Een boeiende roman over drie generaties Marokkaanse vrouwen.
‘In je dromen ga jij’ heeft een dromerige cover, een foto die zou kunnen zijn gemaakt in Marokko. De cover heeft voor mij iets raadselachtigs. Is het een droombeeld? Vind ik in de inhoud van deze roman dit beeld terug? De lezer mag op zoek gaan.
Inge van der Krabben hoorde van een vriendin een familieverhaal uit de Marokkaanse cultuur en het inspireerde haar tot dit boek. Zij kende de Marokkaanse cultuur niet goed genoeg om dat in een roman te verwerken, dus ging ze op zoek in Marokko, zij nam interviews af, verdiepte zich in de cultuur… met als resultaat: Deze roman die in beeldende taal vertelt over drie generaties vrouwen. De taal is helder, de opbouw is consistent, de relatie tussen de drie vrouwen is warm beschreven. De vrouwen gaan voor je leven alsof ze naast je wonen, alsof het je buren zijn. De culturele achtergrond komt duidelijk en mooi naar voren, met de daarbij horende dillema’s!
Safia, de moeder van Mariam en de grootmoeder van Aya ligt in het ziekenhuis. Haar tijd was om, voelt ze. Maar ze heeft een geheim en dat wil ze nu met haar jongste dochter Mariam delen, alleen met haar! De anderen mogen het niet weten: “Zoek mijn eerstgeborene: Mimoun, ik heb hem achter gelaten en wil hem nog zien, nog vasthouden. Nog maar nauwelijks heeft ze dit aan Mariam gevraagd of ze krijgt een hersenbloeding en raakt in coma. De flash-backs van Safia laten deze comateuze toestand prachtig in taal uitkomen. Zij herinnert zich haar huwelijksnacht.
“….Hij kreunt, glijdt uit me …. Iets maakt dat ik mijn hoofd naar rechts draai. Mijn adem stokt. Heksenvingers omklemmen de doek..”(pag.64)
Wat een mooi gebruik van woorden en taal. Als de schoonmoeder later in het verhaal ‘de heks’ wordt genoemd, ben je door deze verwijzing al op de hoogte!
Voor Mariam is het vinden en ophalen van die eerstgeborene een moeilijke opdracht. Ze piekert..
“…als, als, als bleef het waterwiel herhalen. Van schoep naar schoep naar schoep….” (pag 56.)
Oma Safia heeft een geheim, maar kleindochter Aya ook. En het is niet alleen dat zij met haar studie geneeskunde wil stoppen. Haar ouders zullen dat niet kunnen begrijpen. Zij hebben zelf nooit de kans gehad om te studeren, zijn speciaal voor de kinderen naar Nederland gekomen om hen wel die kans te geven… en dan gaat hun talentvolle dochter, waar ze zo trots op zijn, stoppen ?? Aya durft haar geheimen niet te vertellen.
Mariam en Ayub, haar echtgenoot, gaan naar Marokko. Om het familiehuis te verkopen? Of om de eerstgeborene te zoeken, dat moet Mariam haar man in Marokko nog vertellen. Tijdens haar zoektocht word je door de taal en de opbouw van de tekst bijna een deel van Mariam. Zal het haar lukken, wie is die schaduw bij de poort, die schim in dat krot?
In de beschrijving van de personen lees je veel over de Marokkaanse cultuur en tradities, over ongeschreven regels die het leven richting geven. Zeker bij het huwelijk van Aya worden de gebruiken prachtig beschreven. Het kan een dilemma vormen voor Aya, maar ook voor Mariam: volg ik de tradities of mijn hart, mijn gevoel .
“…. Wie eerlijk is naar zichzelf, is eerlijk naar de ander…”(pag. 273)
Een prachtige roman over de nauwe relatie tussen grootmoeder, moeder en dochter. De personen, hun cultuur, hun drijfveren en emoties zijn krachtig beschreven. Het boek kruipt in je, je wilt, als het uit is, eigenlijk nog veel meer weten over deze vrouwen.
“…. Soms vertraagt de tijd, soms haalt hij ons in en soms is het gewoon tijd!.....” (pag. 287
Een besliste aanrader!