Een beeldende roman met Fantasy!

Dit verhaal speelt zich af, eind 19de eeuw. Het is een roman met fantasy. Het doet heel Victoriaans aan. Edith is nog maar een klein meisje als haar moeder sterft aan een vreselijke ziekte. Haar moeder bezoekt haar s´nachts in bed en geeft haar een waarschuwing. Maar Edith is doodsbang en niemand wil geloven dat zij de geest van haar moeder op bezoek heeft gehad.
Jaren later is zij het voorval nog steeds niet vergeten en krijgt ze weer onaangenaam bezoek.
Edith is een vooruitstrevende vrouw. Ze wil een boek gaan schrijven en zo onder andere haar ervaring met het ontmoeten van een geest van zich af schrijven. Als ze daarmee bezig is komt er een Engelsman langs op het kantoor van haar vader. Hij wil een lening aanvragen. Hij blijkt van adel te zijn. Edith Cushing valt als een blok voor de Baronet Thomas Sharpe. Hij is een echte Engelsman.
Edith is opgegroeid in Buffalo, Amerika. Door een noodlottig ongeval kan zij alles achterlaten in Amerika, haar beste vriend, haar ouderlijk huis en haar verleden.
Crimson Peak is een groot huis en het is er niet echt gezellig te noemen. Het huis heeft geesten uit het verleden, die alleen bepaalde mensen kunnen zien. Edith is van plan om haar erfenis aan de Sharpes te geven om het huis te restaureren. Thomas zijn zus is een geval apart. Ze is niet echt aardig te noemen. Mijn haren gaan overeind staan van haar personage.
Edith komt erachter dat niets is, als het lijkt en wil het liefste meteen weg uit dat vreselijke huis. Maar komt ze er nog ooit wel weg? Of zal ze voor altijd in het huis moeten blijven, net zoals de geesten van de mensen die daar om het leven zijn gekomen?

Een echte volledige fantasy vind ik het boek niet. Het is meer een roman met fantasy…Een meisje die smoorverliefd wordt op een Baronet. Het boek heeft wel geesten, die worden heel mooi beschreven (en in de film perfect neergezet). Maar angstaanjagend? Nee….Aangrijpend? Ja, dat zeker wel. Het is mooi op een beeldende manier. Omdat je alles voor je ziet. Bijvoorbeeld de vlinders, vliegen en de mieren. Zo mooi beschreven (en in de film, wederom prachtig neergezet). Het is wel spannend, maar op een mysterieuze manier. Je wilt weten wat er toch met dat huis aan de hand is en met de Sharpes!
De beschrijving van Stephen King: Beeldschoon, kan ik wel begrijpen. Want het is beeldschoon. Het is een boek dat je fantasy visueel aan het werk zet. Dat vind ik wel heel bijzonder. Dus als ik het in een hokje zou moeten stoppen…Dan noem ik het een fantasy-Roman. (met een hoofdletter R).

Het boek begint eigenlijk met het einde. Een meisje in de bloedrode sneeuw. Dat vond ik apart, omdat je meteen weet wie dat meisje is.
Ik vind Edith wel een beetje Naïef. Ze kan niet geloven dat Thomas slecht zou zijn. Hij is een goede man en echtgenoot. Maar de manier waarop alles is gegaan, moet ik haar vader gelijk geven. Ik zou de Sharpes nooit vertrouwen. Dit is echt een geval van: Liefde maakt blind.

Het is vlot geschreven, alleen is het lettertype echt klein. Dat leest minder snel. De cover is de film poster. En het boek is bijna hetzelfde als de film. Maar een paar dingetjes zijn dat niet. Vaak letterlijk is de tekst overgenomen. Maar…..Wat is het meesterlijk verfilmd! Dat moet je ook maar kunnen! En ik zeg het niet vaak maar het boek en de film zijn even goed. De een is niet beter of overtreft de ander. Ze zijn bijna letterlijk hetzelfde. Ze krijgen dus ook allebei 4**** van mij.