Sophie is een vrolijke kleuter van bijna vier. Ze heeft een flinke portie fantasie, maar dat vindt ze zelf de gewoonste zaak van de wereld. Als Sophies vader zegt dat hij een dode vis ziet, vindt ze hem maar dom. Je ziet toch zo dat hij alleen op zijn rug zwemt omdat hij moe is? Bovendien heeft hij zijn oogjes toch nog open? Met Sint-Maarten houdt Sophie vol trots haar lampion vast, maar haar mond....houdt ze stijf dicht. Papa moet maar zingen, vindt ze. Die wil dat best doen, maar dan wil hij straks bij de koffie lekker de zak met snoep leegeten. En dat is niet de bedoeling!
