Psychologische thriller met paranormaal kantje

‘Azerty’ (384 bladzijden) is een psychologische thriller met paranormaal kantje en is een langere heruitgave van het thrillerdebuut in 2015 van Sandra J. Paul, ook gekend als Joanne Carlton. ‘Azerty’ is een uitgave van Hamley Books.
Wat meteen opvalt, is de zorg waarmee het boek wordt getoond aan zijn lezers. De cover oogt chic: in het midden een schrijfmachine uit lang vervlogen tijden die een buitengewoon mooie foto lijkt te produceren van een immens groot kasteel tegen een onheilspellende achtergrond van donkere onweerswolken.
De mooie zilvergrijze tinten, het sierlijke lettertype dat wordt gebruikt voor de naam van de auteur, de mysterieuze titel en de belofte dat je aan je stoel zal gekluisterd zitten zonder hoop op redding beloven een thriller van de bovenste plank. Bij het doorbladeren van het boek valt onmiddellijk de mooie opmaak op van de bladzijden: onderaan staat ofwel de naam van de schrijfster, ofwel de titel van het boek. Bij aanvang van elk deel komt de afbeelding van de schrijfmachine terug, voorafgegaan door een mooi citaat. Speciaal! Het geeft het boek extra cachet! Zo wordt onmiddellijk duidelijk dat Sandra J. Paul heel veel van haar ‘kindje’ houdt en ze het boek op z’n mooist aan het publiek wil tonen.
Waarover gaat het boek?
Er zijn de twee broers, hun onvermogen om te communiceren dat voortkomt uit een ingrijpende gebeurtenis in het verleden, een gigantische uit het niets komende erfenis, een ongemakkelijke driehoeksverhouding, misbruik van vertrouwen en niets dat is wat het lijkt.
Het verhaal presenteert zich in vier delen; start in het verleden in Gent in 1995, maar speelt zich vooral af in 2019 in Ieper.
Er zijn niet zo heel veel personages. De hoofdpersonages leren we allen al vrij vroeg in het verhaal kennen. Zij worden allen zeer grondig uitgewerkt en realistisch voorgesteld. Het zijn complete personages die zo echt zijn neergezet dat ze ook echte emoties oproepen bij de lezer: angst, vertwijfeling, wanhoop, geheimzinnigheid, medelijden, haat …, emoties die je daadwerkelijk overvallen tijdens het lezen. Er is die voortdurende strijd om aandacht, de vraag of Rina nu echt niet meer meespeelt …
Het verhaal gaat soms traag, te traag (deel twee), maar dit blijkt uiteindelijk wel zijn nut te hebben. Als gevolg hiervan baadt het verhaal in een zeer beklemmende sfeer. Doordat er zo diep op de gevoelens van de twee broers wordt ingegaan, krijg je het als lezer vanzelf ook benauwd. Je voelt dat er iets staat te gebeuren, het lijkt wel alsof je hart en borstkast vastgezet zitten in een bankschroef in bange afwachting van wat er dreigt te gebeuren, al weet je lang niet wat. Alle gevoelens blijven maar sudderen; het kasteel geeft zijn geheimen niet prijs; er is iemand die alles ziet … Af en toe wordt het deksel van de snelkookpan even opgelicht, ontsnapt er een beetje stoom, is de druk even van de ketel, maar dan uiteindelijk ontploft de boel toch. Wat een finale!
Sandra J. Paul heeft alles goed overdacht, de plot mooi onderbouwd, de titel van het boek eenvoudig maar goed gekozen. Begin en eind van het verhaal vinden elkaar na een drie honderdtal bladzijden. Een knap opgebouwd verhaal in ware Agatha Christiestijl!
3 1/2 ***