Goed slot

Wat me opvalt in deze trilogie is dat elk deel vanuit het perspectief van een ander personage wordt verteld. Het eerste deel vanuit het perspectief van Puck, het tweede deel vanuit het perspectief van Ash en dit derde deel vanuit het perspectief van Meghan. Aan de ene kan vind ik dat wel leuk, want dan kunnen we het verhaal vanuit de verschillende personages beleven, maar aan de andere kant vraag ik me af of het niet rommelig aanvoelt als je de drie boeken achter elkaar leest. Voor mij is dat in ieder geval niet van toepassing, omdat ik de twee andere boeken lange tijd geleden heb gelezen.

Dat laatste had trouwens een nadeel kunnen zijn, want het kost mij altijd even voordat ik weer in het verhaal zat als er een lange tijd tussen het lezen van de verschillende delen van een serie zit. Julie Kagawa heeft daarvoor gelukkig een goede oplossing bedacht. Het boek begint namelijk met een korte herhaling van wat er voorafgaand aan De IJzerbelofte is gebeurt. Dat zouden echt meer auteurs moeten doen. Het duurde daarom niet lang voordat ik weer in het verhaal zat.

Wat ik erg fijn vond is dat het verhaal zo lekker wegleest. Er gebeurde ontzettend veel in dit verhaal, waardoor de tempo hoog lag. Er was genoeg actie en twisten waardoor ik telkens verder wilde lezen. Door de beeldende schrijfstijl van Julie Kagawa kan ik daarnaast ook alles goed voor me zien.

De IJzerbelofte is voor mij dus zeker een geslaagd slot van deze trilogie. De personages hebben gedurende de serie een mooie groei doorgemaakt en het verhaal wordt goed afgerond.