De wereld in kleuren

Vorige jaar deed Pamela Sharon mee aan de schrijfwedstrijd van Moon Young Adult. Ze werd tweede en haar boek De geur van groen werd, net als de winnaar De zwendelprins, uitgegeven. Lang stond het boek op mijn TBR, maar inmiddels heb ik het eindelijk gelezen en wil ik graag vertellen wat ik van dit boek vond.

De geur van groen gaat over Raaf. In principe een normale tiener. Ze gaat naar school, spijbelt soms en houdt ervan om te winkelen met haar beste vriendin May-Lin. Er is echter één ding dat Raaf anders maakt dan andere tieners: ze is blind. Ondanks dat Raaf blind is heeft zij haar eigen ideeën over hoe de wereld eruit ziet. Elke kleur heeft voor haar een bepaald gevoel en/of een speciale geur en dat komt in dit boek heel erg naar voren. Bovenal probeert Raaf een zo normaal mogelijk leven te leiden. Ook door de geweldige steun van haar beste vriendin. Alleen dan gebeurt er iets waardoor haar hele wereld in stort.

Ondanks dat het hoofdpersonage Raaf blind is, wordt de wereld om haar heen heel kleurrijk beschreven. Elk hoofdstuk in De geur van groen heeft de titel van een kleur en door de associaties die Raaf met deze kleur heeft leer je als lezer perfect hoe Raaf de wereld ervaart. In elk hoofdstuk komt naar voren wat Raaf vindt passen bij een bepaalde kleur en dit past prachtig in het verhaal. Alleen had ik soms het idee dat het wat in herhaling viel en dat het soms een beetje te veel was.

Raaf is een goed uitgewerkt personage. Hoewel ik er zelf geen idee van heb hoe het is om blind te zijn, heb ik het idee dat ik na het lezen van De geur van groen een beter idee heb gekregen van hoe zij de wereld als blind meisje ervaart. Ook haar beste vriendin May-Lin is goed uitgewerkt, hoewel ik haar niet altijd even leuk vond. De auteur had voor haar een verrassende verhaallijn in het verschiet die ik aan het begin van het boek totaal niet zag aankomen.

Andere personages vond ik echter wat minder goed uit de verf komen. Zo is er bijvoorbeeld Roan op wie Raaf verliefd wordt, maar ik miste echt wat diepgang in dit personage en in de relatie met Raaf. Ook had ik best nog wel wat meer willen weten van de broer van Raaf, Brent. Dit vond ik een interessant personage en ik was ook best benieuwd hoe hij het ervaart om op te groeien met een blind zusje.

Hoewel ik dus ook wel wat dingen aan te merken heb op De geur van groen heb ik over het algemeen wel erg genoten van het lezen ervan. De beschrijvingen zijn prachtig en door de schrijfstijl van Pamela Sharon leest het boek vlot weg. Ik was graag van sommige personages nog wat meer te weten gekomen, maar al met al is dit een veelbelovend debuut. Ik ben dan ook erg benieuwd naar eventueel volgende boeken van Pamela Sharon, want die zal ik zeker ook willen lezen.