Het belang van kunst ten tijde van een virusinfectie

Echt een boek voor nu! Dit boek is een paar jaar geleden verschenen, maar hoe voorspellend.
In dit boek doet een Georgische griep zijn intrede met verwoestende uitwerkingen. Hij slaat met verbazingwekkende snelheid(!) om zich heen. Dit speelt zich in eerste instantie af in de VS, nadat er een vliegtuig is geland vanuit Rusland.
In dit verhaal switcht de schrijver heen en weer tussen de tijd vlak voor, tijdens en na de uitbraak (zo'n twintig jaar later). In het jaar twintig zoals ze dat noemen: de uitbraak is jaar nul. In het eerste hoofdstuk val je in een scene uit het toneelstuk King Lear.. De hoofdrolspeler Arthur valt plotseling dood neer. En hiermee komt alles in actie: er moeten ex-vrouwen van hem op de hoogte gebracht worden van zijn overlijden en via hen blik je terug op hun levens, maar ook in die van vrienden en Arthur's eigen leven.
In het jaar twintig trekt een karavaan genaamd het rondreizend symfonieorkest door Noord-Amerika. Zij spelen toneelstukken voor de overlevenden van de pandemie, maar spelen ook klassieke muziek. Er zijn hier en daar nog kleine gemeenschappen over die zelf eten verbouwen om zo in hun voedsel te voorzien. Elektriciteit, benzine, computers en vliegtuigen zijn er niet meer, of beter gezegd werken niet meer. Het orkest trekt rond met auto's voortgetrokken door paarden. (Zoals in de 19e eeuw de kolonisten ook langs de verschillende trails naar het westen trokken.) Ze komen aan in een dorpje waar ze vreemd bejegend worden en waar een profeet de scepter zwaait.
Langzamerhand ga je verbanden zien tussen heden en verleden door het switchen in de tijd. Het boek is spannend en met vaart geschreven. Als lezer werd ik voortdurend alert gehouden en moest ik voortlezen om te weten hoe het verder ging. Tegelijkertijd werpt dit verhaal uiteraard interessante vragen op over de tijd van nu. Zoals het volgende citaat: de hel is de afwezigheid van mensen naar wie je verlangt. Het motto van het orkest is: overleven is niet genoeg!