Mooi debuut

Kirsten is een jonge muzikant die Rudi, een bekende popartiest, vraagt om te helpen met haar eerste album. Rudi zegt ja, maar hij wil meer dan alleen muziek maken: hij vraagt haar mee uit en accepteert geen nee als antwoord.
Kirsten heeft al snel door dat Rudi, die veel ouder is, vrouwen niet respecteert. Toch weet ze zich niet los te maken van hem. Ze raakt in de ban van zijn brutale en bazige gedrag.
Rudi blijft haar aandacht geven, en dat werkt: stap voor stap raakt Kirsten steeds dieper verstrikt in een ongezonde en pijnlijke relatie.
Haar vriend Berend probeert haar wakker te schudden, maar hij wordt alleen maar bozer en wanhopiger.

Irene Wiersma (1985) is al bekend als dichter, songwriter en zangeres. Prooidier is haar prozadebuut.
De cover straalt voor mij gemak uit, maar heeft ook iets mysterieus.

Irene Wiersma weet de lezer direct het verhaal in te trekken met de ontmoeting tussen Kirsten en Rudi. Al vanaf het begin voelde ik dat er iets niet klopte; Rudi riep meteen een ongemakkelijk gevoel op er hingen duidelijke ‘rode vlaggen’ om hem heen.
Wat dit boek zo indrukwekkend maakt, is de psychologische diepgang. Wiersma weeft een beklemmend web waar je als lezer langzaam in verstrikt raakt. Je voelt de drang om Kirsten te helpen, haar uit de situatie te halen en tegelijkertijd blijf je geboeid door de vraag: hoe ver zal Rudi gaan?
De dialogen zijn krachtig en geloofwaardig, wat bijdraagt aan het realistische karakter van het verhaal. De schrijfstijl is meeslepend, helder en doordringend. ‘Prooidier’ is zo’n boek dat je niet zomaar naast je neerlegt het blijft nog lang in je hoofd rondspoken.

‘Prooidier’ is geen makkelijk boek om te lezen. Het verhaal is heftig en maakt je soms ongemakkelijk. Af en toe wil je even pauze nemen, omdat het zo dichtbij komt.
Toch is het juist daardoor zo sterk. Irene Wiersma schrijft op een indrukwekkende en zorgvuldige manier over een moeilijke en pijnlijke relatie. Ze maakt het niet groter of spannender dan het is, maar laat zien hoe zoiets echt voelt van binnenuit.
Dit boek blijft je bij. Niet omdat het fijn of prettig leest, maar omdat het eerlijk is. Het durft te laten zien hoe een relatie langzaam verkeerd kan gaan zonder dat je het meteen doorhebt.