realistische thriller van Nederlandse bodem

Peter J.L. M. Bernink heeft inmiddels al een viertal thrillers op zijn naam staan en met Gifgas komt daar een vijfde bij. Hij is in zijn vertrouwde patroon gebleven qua manier van schrijven en opbouw van zijn verhaal. Na een lange lijst van personages (wat misschien kan afschrikken) is het onderverdeeld in proloog, voorspel, middenstuk, eindspel, epiloog en dankwoord. Voor de lezer die al eerder wat van hem las een stuk herkenning maar voor het verhaal niet echt noodzaak. Van mij had het gewoon bij een proloog, verhaal en epiloog mogen blijven. Het onderverdelen in drie stukken had voor mijn idee geen meerwaarde voor het verhaal.
Wel is het fijn dat de schrijver duidelijk boven de stukken zet in welke plaats het zich afspeelt. Doordat een wereldwijde criminele actie springen we van het ene land naar het ander en soms ook met overlapping van tijd. Door de plaats te vermelden blijf je als lezer bij de les.

Het verhaal begint tijdens een lijndienst van New York naar Amsterdam waar neuroloog Bert Koch betrokken raakt bij een kaping door Tsjetsjenen, die mede door zijn toedoen mislukt. De piloot en kaper komen om het leven en een dag later wordt de CIA- agent die ook in het vliegtuig zit vermoord. Ondertussen wordt de wereld geconfronteerd met geheimzinnige moorden in Moskou en Washington waar gebruik is gemaakt van een nieuw, onbekend en dodelijk gifgas. Zowel de geheime diensten van Rusland als Amerika tasten in het duister en zullen moeten samenwerken. Er blijkt echter een mol te zitten in de Amerikaanse organisatie die samenwerkt met degene die hierachter zit. Naast huurmoordenaars, terroristische idealisten en misdadige zakenlieden wordt ook nog eens de zoon van Koch ontvoerd. Koch gaat op zoek naar degene die dit op hun geweten hebben met flinke tegenwerking van de AIVD maar wel met hulp van oud-hoofdinspecteur Popma.

Kortom er gebeurd veel in dit verhaal, met veel personages, op veel plaatsen en met sprongen in de tijd. Dit alles wist de schrijver duidelijk op papier te zetten. Zonder dat je als lezer de draad kwijt raakt. Sowieso dus knap gedaan van de schrijver. Verder is het de angst voor zo’n wapen en terrorisme echt van deze tijd waardoor het geheel zelfs realistisch overkomt waardoor je als lezer extra spanning beleeft tijdens het lezen.

Als je als lezer vorige verhalen van hem gelezen hebt herken je uiteraard ook weer Koch en Popma. De rol van Popma is dit maal zeer beperkt maar Koch krijgt het weer behoorlijk voor zijn kiezen. Gelukkig zijn de verhalen zelfstandig te lezen en hoef je geen voorkennis te hebben uit de andere verhalen. Er is hier en daar een heel korte terugblik naar iets uit het verleden maar dat is heel subtiel verweven in het verhaal, relevant en niet hinderlijk.

Wel bedacht ik mij dat ik het leuk zou vinden als de schrijver zijn personages een keer los laat en een thriller schrijft met andere karakters. Daar had dit boek zich ook prima voor kunnen lenen.