Goed begin

Ik ben geen doorgewinterde thrillerlezer, dus vergelijken laat ik graag aan anderen over. Wat ik wél kan zeggen: Het meisje in het ijs van Robert Bryndza is zo’n boek dat je steeds weer oppakt. Het leest makkelijk, bijna achteloos, maar ondertussen blijf je nieuwsgierig. Het verhaal trekt je mee zonder dat je daar hard voor hoeft te werken.

Tijdens het lezen voelde het soms alsof ik op een vlot zat dat soepel vooruit glijdt, terwijl ik pas achteraf besef hoeveel rare bochten het eigenlijk heeft gemaakt. Want als je er even bij stilstaat, vallen er dingen op. Zoals het idee dat je je schoonvader bezoekt terwijl je weet dat een moordenaar je op de hielen zit. Of dat Erika, na een bijna geslaagde inbraak en moordpoging, haar eigen huis niet meer veilig acht, maar wél in het logeerbed van een collega kruipt die getrouwd is en een kind heeft. Het zijn keuzes die je tijdens het lezen accepteert, maar die achteraf wat beginnen te wringen.

Wat ik sterk vond, is dat je niet meteen doorhebt hoe het verhaal in elkaar zit. De perspectiefwisselingen, met stukjes vanuit de dader, zijn effectief en houden de spanning erin. Minder geslaagd vond ik dat in de laatste hoofdstukken alles uitgebreid wordt uitgelegd. Dat haalt voor mij wat magie weg; ik had liever zelf nog wat lijntjes gelegd.