Beeldende beschrijvingen, mager plot

De IJzerraaf is het eerste deel van een nieuwe serie geschreven door Julie Kagawa (1982) en is vertaald door Karin de Haas. Het boek speelt zich af na de gebeurtenissen in haar 'Iron Fey'-reeks. De beruchte Puck uit deze reeks, ook wel bekend als Robin Goodfellow, is de hoofdpersoon in De IJzerraaf en krijgt te maken met een nieuwe dreiging in de faewereld. Een dreiging die hem dwingt naar zijn eigen verleden als gevreesde nar van het Zomerhof te kijken en de vreselijke persoon die hij ooit was en niet meer wil zijn – of toch wel?

De IJzerraaf is zowel voor fans van de voorafgaande reeks als nieuwe lezers geschikt. Gebeurtenissen voorafgaand aan die in dit boek worden beknopt maar helder uitgelegd en het is al snel duidelijk hoe de relaties tussen bepaalde personages in elkaar steekt en wat daaraan vooraf is gegaan. Je mist enige diepgang en nuances als je niet bekend bent met de eerdere reeks, maar voorkennis is in ieder geval niet nodig om dit boek te kunnen begrijpen.

In de eerste paar bladzijdes is een proloog te vinden waarin het karakter van Puck goed naar voren komt. Je ziet hoe hij eerst was en hoeveel hij is veranderd in de hoofdstukken na deze proloog. Dit is een goede keuze geweest van Kagawa om opnieuw de nieuwe lezers voldoende materiaal te geven om dit complexe hoofdpersonage te begrijpen. Puck komt al snel een mysterieuze fae tegen, Nyx, die lange tijd in een diepe slaap heeft verkeerd en nu in een heel andere wereld wakker is geworden. Zij is gewaagd aan de grillige praktijken van Puck en is een goede tegenhanger voor hem.

Nadat Puck een bekend personage uit de 'Iron Fey'-reeks tegenkomt wordt duidelijk dat er een nieuw gevaar is opgedoken in Nimmernimmer. Deze nieuwe dreiging heeft een vreemd, negatief effect op de fae en maakt ze gewelddadiger dan ooit. In het bijzonder heeft het een effect op Puck, die worstelt met moordlustige gedachtes en frustraties die stammen uit zijn verleden en ook fysiek een verontrustende verandering ondergaat. Deze innerlijke worsteling is een interessant onderdeel van het verhaal, maar tevens het enige dat ertussenuit springt in de doorsnee plot.

Wat aan de andere kant veel goed maakt zijn Kagawa’s uitgebreide, levendige beschrijvingen van de wereld van Nimmernimmer en de kleurrijke personages die erin rondlopen:

'Ketelhaven is lastig te beschrijven. Het ziet eruit alsof een verstrooide uitvinder zijn hele verzameling onderdelen op de grond heeft gestort en daar uit de losse pols een stad van heeft gebouwd. (…) Muren glommen in het flauwe maanlicht, tandraderen draaiden om deuren te openen, weervanen draaiden rond en her en der staken lange stukken ogenschijnlijk nutteloze pijpleiding uit de muren en daken. (…) Stoom ontsnapte sissend aan buizen en luchtgaten, waardoor het stadje er een beetje mistig uitzag.'

De auteur heeft een heel goede grip op haar wereld en de personages en weet ze tot op het kleinste detail uit te werken. De plot zelf krijgt helaas niet dezelfde aandacht. Het verhaal volgt een vrij standaard pad waarin de personages van de ene plek naar de andere reizen en zo steeds een conflict tegenkomen dat ze moeten overwinnen. Het hele boek voelt als een aanloop naar het échte verhaal dat in het volgende deel van de reeks waarschijnlijk pas begint.

De IJzerraaf is een doorsnee boek qua plot en er is niet veel echte spanning, maar Kagawa’s beeldende beschrijvingen van haar wereld, personages en de actiescènes maken het boek wel aantrekkelijk om te lezen. Het boek is toegankelijk voor nieuwe lezers, maar feit blijft dat voorkennis van de eerdere reeks in deze wereld belangrijk is voor een betere connectie met de personages en de wereld – en wellicht vergeef je het boek dan ook de magere plot.