Een sterk derde deel met bekende gezichten

The Burning Maze is het derde deel in de Trials of Apollo-serie van Rick Riordan. Sinds het moment dat Apollo door zijn vader Zeus als straf naar de aarde is gestuurd in de gedaante van een sterfelijke jongen is hij op zoek geweest naar alle oude orakels op de wereld. Drie van de meest kwaadaardige en gehate Romeinse keizers uit de geschiedenis proberen de orakels in hun macht te krijgen om zo de wereld te kunnen beheersen. Twee orakels zijn al bevrijd, en in dit deel begint de zoektocht naar het derde orakel in Californië. Op de weg ernaartoe ontmoet Apollo een aantal bekende gezichten en de derde, meest gestoorde Romeinse keizer die ooit bestond.

“’Whatever happens, when you get back to Olympus, when you’re a god again, remember. Remember what it’s like to be human.’”

Actuele onderwerpen zoals de droogte en branden in Californië komen voorbij, en worden toegeschreven aan een mythologische oorzaak. De dryaden, wezens wiens essentie bijvoorbeeld uit planten, bomen of zelfs wolken kunnen komen, hebben veel last van deze branden en hun bestaan wordt bedreigd. Daarnaast zorgen de drie herrezen Romeinse keizers ervoor dat mensen, en dan met name halfgoden en hun families, in de financiële problemen komen. Hun enorme macht doet denken aan de grote bedrijven die steeds meer de dienst lijken uit te maken in de maatschappij.

Ondanks de duidelijke associaties met hedendaagse maatschappelijke problemen voelt het nooit alsof Riordan per se een politiek statement wilt maken. Hij gebruikt ze om het mythologische aspect van zijn boeken dichter bij de werkelijkheid te brengen op een manier waardoor lezers beter mee kunnen leven. De humor is een ander aspect dat daarbij helpt en dat is iets waar de ene lezer van zal houden en voor de ander een deal breaker is. Niet iedereen zal onder de indruk zijn van een paard dat kan praten of een pijl die in perfect Shakespeare-Engels informatie voor Apollo vindt op Google.

Riordan slaagt er niet altijd in om de balans te vinden tussen zijn eigenzinnige humor en de serieuze onderwerpen en situaties waar zijn personages mee te maken krijgen, maar in dit deel is het hem gelukt. Apollo heeft nu al een tijd als een sterfelijke rondgelopen en leert een aantal hoognodige lessen over wat het betekent om mens te zijn. Als hij zich af en toe toch weer laat gaan als klagende godheid wordt hij meteen weer op zijn plaats gezet door Meg, de twaalfjarige dochter van Demeter die met hem meereist en worstelt met haar verleden. Ze vullen elkaars zwakheden goed aan en zijn een beetje als broer en zus. Zowel Apollo als Meg moeten pijnlijke feiten onder ogen zien en worden beproefd. Ooit zullen ze de confrontatie aan moeten gaan met de persoon die hen heeft verstoten en heeft geterroriseerd, respectievelijk.

“From now on I would be more than Lester. I would be more than an observer. I would be Apollo. I would remember.”  

Hoewel Riordan soms wat tekortschiet in de tussendelen van zijn series is hij in dit derde deel erin geslaagd een goede balans te vinden tussen humor en serieuzere zaken. Hij zorgt voor genoeg verrassingen en plotwendingen waardoor je als lezer niet bang hoeft te zijn dat er simpelweg een formule wordt afgewerkt die hij al eerder heeft gebruikt. Het is een mooie aanvulling op een van de sterkere series van Riordan en lijdt absoluut niet aan het ‘tussendeel syndroom’.