Zin in een boek waar je in blijft lezen en mooi is? lees dan een jaar na Milo

Covers, het eerste waar je naar kijkt als je een boek ziet. Een jaar na Milo heeft echt een hele mooie kaft. Ik zie de mooie bloemen, lees de titel en de tekst en dan weet ik dat dit een mooi verhaal moet zijn ondanks dat er iemand overleden is. De kaft straalt hoop uit, zal dat echt zo zijn als ik het boek lees?

In 'Een jaar na Milo' van Olga van der Meer gaat Janine haast kapot van verdriet nadat haar man is overleden. Maar dat verdriet slaat om in verbazing als ze ontdekt dat Milo er een heel ander leven op nahield naast hun huwelijk. Hij blijkt een zoontje te hebben bij een andere vrouw, iets wat voor Janine extra pijnlijk is omdat zijzelf onvruchtbaar is. Wat volgt is een jaar vol strijd, woede, verdriet, vernedering en twijfels, maar ook een onverwachte vriendschap en een nieuwe liefde.

Voor mij straalde de kaft hoop uit maar was dat echt zo terug te vinden in dit boek?

Op een zondagochtend pakte ik het boek van Olga van der Meer en begon met lezen. Voor ik het wist was ik een paar uur verder en was het grootste gedeelte van het boek gelezen. Als ik niet meer te doen had dan had ik het boek in één keer uitgelezen. Het komt niet vaak voor dat ik zo diep in een verhaal zit. Het is heel mooi geschreven. Je begint gelijk dat Milo is overleden, geen voorgeschiedenis niks hij is er niet meer, begraven en daar begint het verhaal van Janine. De verwerking, het besef en niet maar ook de ontdekking van geheimen. Ik vond het een prachtig boek om te lezen, geen gebroken gevoel door haar verlies maar een mooi gevoel hoe het wordt omschreven. Janine maakt diepte dalen mee maar haar leven gaat ook door en dat besef komt soms hard aan. Het is allemaal heel realistisch geschreven en daardoor leest het erg fijn.

De kaft straalt hoop uit bij een verdrietig onderwerp en dat vind je zeker in Een jaar na Milo, hoop, verdergaan, nieuwe vriendschappen en zelfs liefde.