Meeslepend verhaal maar gecompliceerd einde

Stille schreeuw stond met stip op één om als eerste gelezen te worden in het nieuwe jaar. Zo geschiedde ook en ik moet zeggen dat het boek me zeer goed bevallen is. Het verhaal opent sterk met een korte passage van enkele personen die iemand begraven om zelf iets geheim te kunnen houden en hun eigen hachje te kunnen redden. Je bent als lezer dus meteen nieuwsgierig wie de dode is en wat de anderen te verbergen hebben.

Verder maken we kennis met de stugge Kim Stone die op de zaak gezet wordt en die zo kampt met haar eigen problemen. Ze stuit veel mensen voor de borst en sluit zichzelf af van anderen, maar op de cruciale momenten is ze er wel voor haar team. Het verhaal verloopt zeer vlot en is uitermate boeiend en goed geschreven! De inhoud is echt top en is echt spek naar mijn bek! Ik hou van verlaten oorden en kindertehuizen, moorden van lang geleden die opgerakeld worden en hopelijk ook opgelost geraken. Stille schreeuw beantwoordde dus sterk aan die wensen!

Enige minpunt was voor mij het einde waar ik kop noch staart aan kreeg en enkele keren terug heb moeten herlezen. De ontknoping was ietwat een domper en snap ik niet echt goed. Een soort waanvoorstelling voltrekt zich hier en is voor mij een reden om een ster aftrek te doen. Ik had nochtans goede hoop op een eerste favoriet van 2020 maar het einde laat me echt niet toe om de volle punten te geven helaas. Toch een mooie 4 sterren voor stille schreeuw en hopelijk bij een volgend boek van Marsons kan ik de volle buit aan punten uitdelen!
https://elinevandm.wordpress.com/2020/01/14/stille-schreeuw-van-angela-marsons-4/